“ความรักของเพื่อนร่วมโลก” ตา-ยายเร่ร่อน ขอดูแลกันจนวันสุดท้าย

เพียงหยดหนึ่งน้ำใจของผู้คนในสังคมช้ำๆ ในบ้านเมืองเรา นับวันยิ่งหาได้ยากขึ้นทุกที

ภาพและข่าวการดูแลกันของคุณตา ที่เดินเท้าเข็นรถผู้ป่วยที่มีคุณยายนั่งอยู่กับข้าวของพะรุงพะรัง ซึ่งปรากฏในโลกโซเชียลเมื่อวันที่ 3 พ.ค. 61 ที่ผ่านมา จึงเหมือนเป็นน้ำทิพย์ฉ่ำเย็น ที่เจือไว้ด้วยความสงสารแก่ผู้พบเห็น และเกิดความรู้สึกชื่นชมในความเห็นอกเห็นใจ ที่มนุษย์พึงมีให้แก่กัน

แต่ไม่วายมีความเห็นในทางติติง ว่าเหตุใดคุณตาไม่พาคุณยายไปรักษาตัวดีๆ และทำไมทั้งคู่ต้องออกเดินพเนจรอย่างนี้ ?

เว็บไซต์ อีจัน ได้นำเรื่องราวดังกล่าวมาเผยแพร่ว่า มีคนอีกมากมายที่ไม่ได้ตั้งเพียงคำถาม เเต่ลุกฮือกันออกตามหาตายาย เพื่อช่วยเหลือ ทั้งๆ ที่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ทั้งคู่จะเดินทางสิ้นสุดตรงไหน หรือเขาทั้งคู่เป็นใคร

ในขณะที่ผู้ใช้เฟซบุ๊กชื่อ Tanakrit Mers Meepromt ได้ประมวลภาพและเรื่องราวของคุณตาคุณยาย มาฝากชาวโซเชียลเช่นกัน โดยเล่าว่า…

“นกขมิ้น..ค่ำไหนนอนนั่น ! ก่อนอื่นต้องขอ “ขอบคุณ” สำหรับการแชร์เรื่องราว ของคุณตากับคุณยาย ที่ทำให้ความช่วยเหลือเริ่มเข้าไปสู่ผู้เฒ่าทั้งสองแล้ว เห็นได้จากข่าวความช่วยเหลือ และความคืบหน้าที่เพื่อนๆ ในเฟสทยอยออกมาเล่าสู่กันอย่างต่อเนื่อง

โพสต์นี้จะขอเพิ่มเติมข้อมูล ของคุณตาคุณยายให้เพื่อนๆ ที่อาจจะยังไม่ทราบว่า เรื่องราวที่ผ่านนั้นเป็นอย่างไร

• คุณตาเป็นน้องชาย คุณยายเป็นพี่สาว (ร่วมโลก) ที่เคยพเนจรด้วยกันมานานนับปี..
• คุณยายประสบอุบัติเหตุ (ชนแล้วหนี) ทำให้คุณยายช่วยตัวเองไม่ได้ (ต้องนั่งรถเข็นแบบนี้)
• คนขับชนยัดแบงค์พันใส่ แล้วก็หนีหายไป

• เร่ร่อนมาตั้งนาน พอมาเป็นแบบนี้จะให้ทิ้งกันได้อย่างไร สุดท้ายก็โดนไล่ที่ ไร้บ้าน ! เร่ร่อน เรื่อยๆ เหนื่อยก็พัก ดึกสงัดก็นอน ตรงนั้น !
• ความที่เคยอยู่อย่างอิสระ อยากไปไหนก็ไป เมื่อมีการยื่นมือเข้าช่วยเหลือ จากหลายหลากมูลนิธิ หลากหลายผู้คน แต่คุณตาก็ยังยืนยันว่า จะเป็นอยู่เช่นนี้ ดีกว่าเข้าไปอยู่แบบจำกัดจำเขี่ยในสถานที่แสนสบาย แต่ “ไร้อิสระ”

จริงๆ แล้ว ด้วยความที่คุณตาเป็นคนที่ยึดมั่นกับความซื่อตรงของตนเอง ตั้งปณิธานไว้อย่างแน่วแน่ ว่าต้องการใช้ชีวิตแบบนี้ ดูแลคุณยาย (พี่สาวร่วมโลก) แบบนี้จนกว่าจะสิ้นเวลา..จึงทำให้ความช่วยเหลือในบางครั้งต้องหยุดชะงักไปอย่างน่าเสียดาย…?

แต่อย่าได้หยุดเลยนะครับ อย่าได้หยุดคิดที่จะยื่นมือ อย่าได้หยุดคิดที่จะให้ความช่วยเหลือแก่ผู้เฒ่าทั้งสองคนนี้ แม้ผู้เฒ่าทั้งสองจะรับหรือปฏิเสธอย่างไร โปรดจงให้ต่อไป เพราะทุกการให้ที่เพื่อนๆ ให้แก่สองผู้เฒ่า จะกลายเป็นความหมายของคำว่า “ยิ่งให้ยิ่งได้” ที่จะทำให้ใครอีกหลายคน “ได้รับ” เช่นกัน”

(ขอบคุณภาพและข้อมูลจาก อีจัน, Tanakrit Mers Meepromt)