ค่าแรงขั้นต่ำ ทำไมไม่ขึ้นเท่าๆ กัน ทำไมไม่ขึ้นเยอะๆ?

แต่ละพื้นที่มีโครงสร้างกำลังแรงงานและดัชนีผู้บริโภคไม่เท่ากัน อีกทั้งยังมีมาตรฐานฝีมือแรงงานแห่งชาติที่จะทำให้ลูกจ้างมีรายได้ที่เพิ่มขึ้นโดยไม่จำเป็นต้องยึดกับค่าจ้างขั้นต่ำ ไม่ควรเท่ากันทั่วประเทศเพราะแต่ละจังหวัดมีสภาพเศรษฐกิจ สังคม ขนาดอุตสาหกรรมและความจำเป็นต่างกัน

นอกจากนี้การปรับขึ้นค่าแรงที่เท่ากันทั่วประเทศหรือสูงเกินจริงจะกระทบรอบด้าน เช่น เอสเอ็มอีได้รับผลกระทบจากต้นทุนที่สูงขึ้น จึงต้องคำนึงไม่ให้เกิดผลกระทบต่อเอสเอ็มอีและภาคเกษตรน้อยที่สุด จังหวัดที่ไม่มีนักลงทุนจะปรับค่าแรงขึ้นน้อยเพื่อกระตุ้นนักลงทุน ผู้ประกอบการ

ถ้าอธิบายตามทฤษฎีแบบง่ายสุด ก็คืออุปสงค์อุปทาน คือ จำนวนแรงงาน กับความต้องการแรงงาน เมื่อราคาค่าแรงเปลี่ยนไป

เส้นตั้งซ้ายมือคือค่าแรง เส้นนอนคือการจ้างงาน

คนซื้ออยากซื้อถูก คนขายอยากขายแพง อันนี้เป็นเรื่องธรรมชาติ เลยทำให้สำหรับผู้ประกอบการแล้ว ยิ่งค่าแรงเพิ่มขึ้นก็จะจ้างงานลดลง สำหรับลูกจ้าง ยิ่งค่าแรงเพิ่ม ยิ่งอยากทำงาน

จุดตัดตรงนั้นคือจุดดุลยภาพ คือลงตัวที่สุดของทั้งฝั่งนายจ้างและฝ่ายลูกจ้าง แต่ถ้าฝั่งใดฝั่งหนึ่งขยับจุดนี้ เช่น ลูกจ้างเพิ่มค่าแรง มันก็จะไม่โดนเส้นนายจ้าง แปลว่า ไม่มีการจ้างงานนั่นเอง เพราะฉะนั้นการขึ้นค่าแรงจึงเป็นในลักษณะค่อยๆ ขยับ พรวดพราดเกินไปก็อาจจะทำให้คนตกงานกันระนาว

จากกราฟนี้ จุดที่ไปรวมกันรองสุดท้ายทางขวา นั่นคือตอนสมัยรัฐบาลยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ที่ปรับค่าแรงขั้นต่ำพร้อมกันทั่วประเทศเป็น 300 บาท ส่วนจุดสุดท้ายคือล่าสุดที่เป็นข่าวเมื่อวาน

จะเห็นว่าที่ผ่านมา การปรับค่าแรงเป็นเรื่องของเศรษฐกิจ ค่อยๆ ปรับ ไม่พรวดพราด อย่างที่ให้ดูภาพเส้นตัดข้างบน แต่ว่า 3 ครั้งหลัง การปรับค่าแรงขั้นต่ำกลับพรวดพราดสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว จึงเป็นที่น่าสังเกตว่าค่าแรงขั้นต่ำกลายเป็นเครื่องมือทางการเมืองในการเรียกความนิยมให้รัฐบาลนั้น มากกว่าจะเป็นไปตามการประเมิน วิเคราะห์ อิงประโยชน์ของแรงงานและระบบเศรษฐกิจ

https://youtube.com/watch?v=OJZmcb_LlAY