สุรทิน ชัยชมพู ผู้ปิดทองหลังพระ ลดน้ำเข้าถ้ำหลวง

หลังจาก 7 วันเต็มๆ ที่เจ้าหน้าที่ทุกหน่วย ทุ่มสรรพกำลังลงไปที่ถ้ำหลวง แต่การสูบน้ำออกจากถ้ำท่ามกลางห่าฝนและน้ำป่าไหลเข้าเติม เป็นอุปสรรคสำคัญที่ทำให้ทีมค้นหาต้องทำงานอย่างยากลำบาก และต้องถอยทัพหลายครั้ง ระยะทางในถ้ำยิ่งไกล หลายกิโลเมตร ด้วยสภาพแวดล้อมที่แคบ มืดมิด อันตราย เพราะธรรมชาติได้ออกแบบให้มันลึกลับและซับซ้อน

เมื่อสุรทิน นายกสมาคมขุดเจาะน้ำบาดาล และสมาชิกปรากฎตัวขึ้น อุปสรรคที่ขวางกั้นหน่วยซีล ก็แทบจะมลายหายไปในทันที

เมื่อได้รับคำอนุญาตจากทางการ ทีมงานสุรทินก็เพียรขุดเจาะทะลุทะลวงหน้าปากถ้ำ และหลังถ้ำ เพื่อสกัดน้ำป่าไม่ให้ไหลเข้าถ้ำ ท่ามกลางความวิตกที่กลัวว่าจะส่งผลกระทบที่จะเป็นอันตรายต่อทั้งเจ้าหน้าที่และเด็กที่อาจยังรอดชีวิตอยู่ในถ้ำหรือไม่ ผ่านไปสองวันกว่าๆ ก็สำเร็จ สายๆ คาราวานเครื่องสูบน้ำพญานาคซิ่งมาสมทบ ยิ่งทำให้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย เราจึงเห็นน้ำบาดาลพุ่งขึ้นฟ้าแล้วไหลลงไปที่จุดรับน้ำ

ส่วนสาเหตุที่เปลี่ยนเป็นเจาะแนวดิ่งเพราะเจาะลงไปแล้วเจอโพรง ที่เครื่องสูบน้ำปกติสามารถสูบได้ จึงเปลี่ยนมาเจาะแนวดิ่งเพื่อไปให้ถึงชั้นใต้ดิน ลดปริมาณน้ำใต้ดินของถ้ำให้ได้มากที่สุด สำหรับน้ำที่นองหน้าถ้ำในช่วงการเจาะเป็นการสูบน้ำจากเครื่องสูบน้ำของ ปภ. ที่ระบายน้ำที่สามารถสูบออกมาจากหน้าถ้ำ ไม่ใช่น้ำจากการเจาะชั้นใต้ดิน

น้ำไม่ไหลไปถ้ำ แถมดูดน้ำในถ้ำออกไปด้วย

น้ำในถ้ำลดปริมาณลงจากการสูบปกติอีก

ฝนฟ้าตกไม่หนาเท่าห้าหกวันก่อน

นี่แหละ สัญญาณบวกจึงมา ซีลจึงพากันยาตราทัพเข้าใกล้จุดหมายแห่งการช่วยชีวิตเหล่าหมูป่าผู้ติดค้างในถ้ำ ได้มากขึ้นทุกขณะ ทุกวินาที

ทุกครั้งที่เรามีวิกฤติ นอกจากจะเป็นหน้าที่ของราชการไทยที่จะต้องช่วยเหลือประชาชนแล้ว เรายังมีชาวบ้านธรรมดาทั่วไปนี่ อย่างคุณสุรทิน และเหล่าชาวนา ชาวบ้านพญานาคซิ่ง ที่พกหัวใจโตๆ ซื่อๆ มาร่วมด้วยช่วยกันสานภารกิจเหล่านั้น เสมอมา

เราไม่รักกันตอนนี้ จะรักกันตอนไหนล่ะ ขอให้พบเจอน้องๆ โดยเร็ว