ออทิสติกแบนด์ – แม้เสียงไม่เลอเลิศ แต่กำลังใจที่ส่งมานั้นเปี่ยมล้น

ใครจะคิดว่าเด็กออทิสติกกลุ่มหนึ่ง จะรวมตัวกันตั้งคณะวงดนตรี มากกว่านั้นพวกเขายังเป็นจิตอาสา มอบความบันเทิงให้กับผู้ป่วยและญาติในโรงพยาบาลรามาธิบดีทุกเดือน  เมื่อเด็กที่บกพร่องทางสติปัญญามาเล่นดนตรีให้กับผู้ป่วยในสถานพยาบาล จึงเป็นการเยียวยาจิตใจซึ่งกันและกันที่หาได้ไม่ง่ายนัก

โดยส่วนใหญ่เรามักเห็นเด็กออทิสติกดูแลตนเองไม่ได้ บางคนต้องอยู่ภายใต้การดูแลของผู้ปกครองเกือบตลอดเวลา เป็นภาระของพ่อแม่ที่หนักใจไม่น้อย ซึ่งนั่นเป็นเพียงภาพที่เราเห็นบางส่วน  อย่ารีบด่วนตัดสินว่าจะเป็นปัญหาทั้งหมด  สำหรับกลุ่มเด็กนักเรียนของโรงเรียนปัญญาวุฒิกรกลับไม่เป็นเช่นนั้น พวกเขาถูกฝึกฝนมาอย่างดีจากคุณครูอรนุช ชัยพัฒน์ ผู้ริเริ่มก่อตั้งวงดนตรีสำหรับเด็กออทิสติก ได้ปลุกพลังของเด็กกลุ่มนี้ให้ลุกโชนไปด้วยพลังสร้างสรรค์อย่างเหลือเชื่อ

วงดนตรีกลุ่มนี้ก่อตั้งมาได้นับสิบปีแล้ว มีสมาชิกหมุนเวียนหลายสิบชีวิต ผันเปลี่ยนไปตามวัยที่เติบโตขึ้น ในระยะแรกเริ่มมีสมาชิกเพียง 3-4คน ซึ่งเล่นดนตรีหน้าเสาธงเท่านั้น ต่อมาได้พัฒนาไปเล่นเป็นวงดนตรีไทย และขยายไปเป็นร้องเล่นเต้นรำและแสดงออกรูปแบบอื่นๆ

การเป็นจิตอาสาในโรงพยาบาล ทำให้วงดนตรีของโรงเรียนปัญญาวุฒิกรกลายเป็นที่รู้จัก เพราะความสามารถและน่ารักของเด็กๆ ที่ปลุกให้ผู้ป่วยมีพลังใจขึ้น บรรเทาทุกข์โดยใช้เสียงดนตรีบำบัด  หากมัวแต่เหงาเศร้าซึมจมปลักกับโรคร้าย คงไม่ดีขึ้น คุณยายที่นั่งบนรถวีลแชร์กำลังงอนลูกหลานซึ่งไม่มีเวลามาดูแล ส่วนคุณปู่กำลังหมดกำลังใจในชีวิต เพราะร่างกายร่วงโรย คนทำงานที่ประสบอุบัติเหตุกำลังท้อแท้  แม้แต่เด็กที่พ่อแม่พามาตรวจโรค ร้องงอแงขี้มูกโป่ง ทุกคนล้วนเจ็บป่วยไม่ต่างจากเด็กที่บกพร่องทางร่างกายเหล่านี้

เสียงเพลงจากเด็กกลุ่มนี้ทำให้ผู้ป่วยมีรอยยิ้ม แม้เสียงดนตรีไม่ได้เลอเลิศ แต่กำลังใจที่แนบมากับตัวโน๊ตนั้นเปี่ยมล้น พวกเขาไม่ได้ถ่ายทอดเพลงรัก  แต่หอบความรักมามอบให้ด้วยใจบริสุทธิ์  เผื่อทุกคนจะแข็งแรงขึ้น

เด็กกลุ่มนี้จึงดีใจทุกครั้งที่ได้มีโอกาสแสดงต่อหน้าสาธารณะชน ทั้งแสดงดนตรีไทย การร้องเล่น เต้นรำ รวมถึงลิปซิงค์เพลง นอกจากงานแสดงภายในโรงเรียน งานจิตอาสาในรงพยาบาล พวกเขายังได้รับเชิญให้ไปแสดงในงานต่างๆ เคยมีโอกาสแสดงให้สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ ทอดพระเนตรด้วย  เด็กกลุ่มนี้จึงแสดงศักยภาพให้คนทั่วไปเห็นความสามารถ ชี้ให้เห็นว่ายังมีเด็กออทิสติกอีกมากมายที่ขาดโอกาส

ครูอรนุช-ผู้สอน-และฝึกฝนเด็กๆ

อรนุช ชัยพัฒน์ อาจารย์สอนดนตรีของโรงเรียนปัญญาวุฒิกร ผู้ปลุกปั้นออทิสติกแบนด์ขึ้นมา ได้เล่าว่า  “การสอนเด็กออทิสติกนั้นยากกว่าเด็กปกติเป็นร้อยเท่า ต้องมีเทคนิค เร้าความสนใจของเด็ก ไม่อย่างนั้นเด็กจะหนีหมด  เราต้องดูแววของเด็กก่อน  เริ่มจากให้เค้าจับจังหวะได้ไหม สม่ำเสมอหรือเปล่า  ฝึกตามที่เค้าชอบ เล่นตามความต้องการของเค้า  เด็กแต่ละคนความสามารถไม่เท่ากัน  บางคนเล่นเป็นแล้วลาออกไป เราต้องสร้างคนขึ้นมาแทน  มันไม่ง่ายในการฝึกซ้อม

ตอนนั้นครูเห็นว่าเป็นพื้นที่ที่ดี เป็นโรงพยาบาลของรัฐ มีผู้ป่วยเยอะ เด็กๆจะได้แสดงออก จึงให้เด็กขยันฝึกซ้อม พอไปแสดงครั้งแรก  ถือว่าประสบความสำเร็จมาก คนป่วย คนดูเค้าทึ่งในความสามารถ ไม่คิดว่าเด็กจะทำได้ มีแต่คนชื่นชม ขนาดเจ้าหน้าที่ในโรงพยาบาลเองไม่คิดว่าคนจะแน่นขนาดนี้  ทำให้โรงเรียนปัญญาวุฒิกรกลายเป็นที่รู้จัก”

“ผู้ป่วยบางคนที่ท้อแท้ ไม่อยากรักษาอีกแล้ว พอมาดู มีกำลังใจขึ้น บอกว่าไม่ท้อแท้แล้ว ขนาดเด็กๆ พวกนี้เค้าไม่ปกติ ยังไม่ท้อแท้เลย ยังอดทน สามารถเล่นดนตรีให้คนอื่นได้ เค้าบอกว่ามีกำลังใจ อยากอยู่กับลูกหลานไปนานๆ”

“เรามีความสุข เห็นพวกเด็กๆไปแสดงแล้วภาคภูมิใจ  มันชื่นใจมาก  เหมือนเค้าเป็นลูกเรา  เด็กทุกคนจะเฝ้ารอว่าเมื่อไหร่จะได้ไปแสดงที่โรงพยาบาลรามาฯ” ผู้ก่อตั้งวงดนตรีกล่าว

สำหรับนักเรียนกลุ่มนี้ไม่อายที่จะแสดงออก พร้อมใจยินดีมาช่วยงานจิตอาสา แม้ว่าบางคนอายุเกินกำหนด ต้องย้ายโรงเรียน หากโทรไปชวนให้มาร่วมงาน เด็กจะยินดีเสมอ เมื่อแสดงเสร็จมีผู้คนปรบมือให้ มีคำชื่นชม คุณลุงคุณป้าย่ายาย ต่างเข้ามาโอบกอด ทอดไมตรีต่อกัน พลังของดนตรีได้เป็นตัวประสาน เชื่อมโยงให้เด็กที่บกพร่องทางร่างกายกับผู้ป่วยในโรงพยาบาลได้มาเชื่อมสัมพันธ์กัน แม้ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน

พลังของดนตรี และมนตราของการแสดง ช่วยบำบัดทุกข์ในจิตใจของผู้ป่วยให้ลดลง ทว่าเสียงปรบมือของผู้ป่วย เป็นยาหอมชโลมใจให้กับเด็กๆ กลุ่มนี้  เพราะเราต่างมีกันและกัน จากสายสัมพันธ์ของเสียงดนตรี

เรื่องและภาพ : คันถ์ชิต  วณิชดิลกกุล