“แม่ไม้” ผู้สมัคร “สามัญชน” หวังเป็น ส.ส.แก้ปมเหมืองแร่วังสะพุง

“ที่ผ่านมารับฝากและให้สิทธิ์กับ ส.ส. ที่เราเลือกเข้าไปในสภา ไปๆ มาๆ เราต้องมาสู้กับสิทธิ์ที่เราให้เขาไป” แม่ไม้ ผู้สมัคร ส.ส.สามัญชน จ.เลย วุฒิประถมศึกษา หวังเข้าสภาเป็นตัวแทนแก้ปัญหาเหมืองแร่ให้ชาวบ้าน

นางวิรอน รุจิไชยวัฒน์ อายุ 48 ปี ผู้สมัคร ส.ส.พรรคสามัญชน เขต 3 เบอร์ 21 จ.เลย จบประถมศึกษาลงสนามเลือกตั้งการเมืองใหญ่ครั้งแรกในชีวิต หวังได้นั่งในสภาเพื่อแก้ปัญหาของพี่น้องชาวจังหวัดเลย หลังต้องต่อสู้ จากกรณี “เหมืองแร่” อ.วังสะพุง มานานนับปี จนถูกแจ้งความดำเนินคดีขึ้นศาลจนเป็นว่าเล่น

ที่ศูนย์ประสานงานพรรคสามัญชน ที่ ต.เขาหลวง อ.วังสะพุง จ.เลย นางวิรอน พร้อมด้วยสมาชิกและเพื่อนบ้านที่มีอุดมการณ์เดียวกัน นั่งคุยสนทนาเพื่อเตรียมออกพื้นที่หาเสียง และร่วมกันทำป้ายหาเสียงจากกระด้ง กระสอบเก่า และผ้าดิบ ไปติดตามพื้นที่สาธารณะและทางแยก

นางวิรอน รุจิไชยวัฒน์ (แม่ไม้) เล่าว่า ตนเองจบชั้นประถมปีที่ 4 ตัดสินใจลงสนามเลือกตั้ง ส.ส.เป็นครั้งแรกในชีวิตในนามพรรคสามัญชน แม้เป็นพรรคเล็กต้นทุนต่ำ ไม่มีผู้สนับสนุน ก็มีแต่ชาวบ้านที่มีอุดมการณ์เหมือนกันมาช่วยเหลือ ส่วนสาเหตุที่ลงเล่นการเมืองเพราะจากการเรียนรู้ประสบการณ์ที่ต่อสู้มา การที่ชาวบ้านลุกขึ้นมาสู้ เฉพาะในพื้นที่ไม่ได้แล้ว ต้องพูดถึงระดับนโยบาย ที่ผ่านมามีโครงการต่างๆ เข้ามาในชุมชน แต่ข้อคิดเห็นของคนในชุมชน ไม่มีส่วนร่วมด้วย

“เราจึงคิดว่าเรารอรับ รับเรื่องราวอยู่ข้างล่างคงไม่ไหวแล้ว ถึงว่ามีโครงการอะไรเข้ามา มีผลกระทบอย่าง “เหมืองทอง” ก็รับกรรมอยู่คนเดียว ซึ่งมันไม่มีการส่วนร่วมในระดับข้างบนของพวกเรา เราจึงอาสาเป็นตัวแทนพรรคสามัญชนขึ้นไปเสนอ เรื่องที่ชุมชนต้องการ แนวทางในการแก้ไขของชุมชนของเรา ถ้าเราไม่ได้เข้าไปในสภา เราก็ไม่สามารถที่จะพูดเรื่องของเราเองได้เลย เราจึงรวมตัวกันก่อตั้งพรรคในนามพรรคสามัญชนขึ้นมา เป็นตัวแทนในหมู่บ้านของเรา ว่าเราเป็นคนในพื้นที่ เรารู้ปัญหาเรารู้เรื่องราวที่เกิดขึ้น ในชุมชนของเรา เราจึงอยากเสนอตัว ที่ผ่านมารับฝากและให้สิทธิ์กับ ส.ส. ที่เราเลือกเข้าไปในสภา ไปๆ มาๆ เราต้องมาสู้กับสิทธิ์ที่เราให้เขาไป”

นางวิรอน บอกว่า การลงสมัคร ส.ส.ในนามพรรคสามัญชนครั้งนี้ พรรคสนับสนุนค่าใช้จ่ายให้คนละ 15,000 บาท ซึ่งน้อยมาก เราเป็นพรรคเล็กๆ ไม่มีผู้สนับสนุน เราต้องช่วยกันเอง ทุกวันนี้ขับรถตระเวนหาเสียงตามที่ต่างๆ มีรายจ่ายเป็นค่าน้ำมันตกวันละ 3,000 บาท เครื่องเสียงไม่ได้เช่า ยืมมาจากชุมชนหรือเพื่อนบ้านที่ให้ยืมมา รถก็เป็นรถของเรา เวลาออกหาเสียงเราก็นำอาหาร เช่น ข้าวเหนียว มะละกอ มาทำส้มตำกินกัน ไปที่ไหน หาเสียงเสร็จก็แวะนั่งกินกันริมทาง

ส่วนป้ายหาเสียงเราก็จัดทำกันเอง เอากระด้ง กระสอบ เก่าๆ ผ้าดิบสีขาว มาทำป้ายหาเสียง โดยการสกรีน พ่นสี ข้อความลงไป ส่วนไม้ทำป้ายหาเสียงก็ไปหาไม้ไผ่ ตามธรรมชาติในชุมชนที่มี เราต้องประหยัด เพราะเราไม่มีต้นสูงสูง ไม่มีผู้สนับสนุน ชาวบ้านก็มาช่วยกันคนละเล็กคนละน้อยเท่าที่ช่วยกันได้

“ส่วนการจะได้เข้าไปนั่งในสภาหรือไม่นั้น อยู่ที่ชาวบ้านต้องการให้เราเข้าไปเป็นปากเสียงให้ชาวบ้านหรือเปล่า ทุกวันนี้ออกไปหาเสียงตามชุมชน ก็จะมีชาวบ้านมาถามว่า ไม่แจกเงินหรือ ไม่แจกจะได้เป็น ส.ส.หรือ ซึ่งไม่ใช่อุดมการณ์ของเราที่ต้องซื้อเสียง ขายเสียง เราผ่านช่วงเวลาที่ชาวบ้าน ต.เขาหลวง อ.วังสะพุง จ.เลย ต้องเจ็บปวดแสนสาหัสกับการต่อสู้เรียกร้องสิทธิ์ ความถูกต้อง ความยุติธรรม และไม่ได้รับความเป็นธรรม ไม่มีใครช่วยเรา นอกจากตัวเราเอง” นางวิรอน ผู้สมัคร ส.ส.พรรคสามัญชน เขต 3 จ.เลย กล่าว