วิกฤตลิงแสมล้น อยู่กับคนไม่ได้ ไปอยู่ไหนต่อ ?

ปัญหาวิกฤตลิงกวนบ้านเรือน การหากจับไปปล่อยเกาะห่างไกลฝั่งจะช่วยแก้ปัญหาได้จริงหรือไม่ มันจะอดตาย หรือทรมานไหม จังหวัดจะหาทางรอดให้สิ่งมีชีวิตอย่างไรในอนาคต

ในทุกๆ วันลิงสายพันธุ์แสมจำนวนมาก ทั้งตัวตั้งท้อง ตัวเล็กที่กำลังเจริญเติบโต และตัวใหญ่อย่างจ่าฝูงต่างนำเจ้าลิงแสมลงจากภูเขาออกก่อกวนชาวบ้าน ตามชุมชน วัดที่อยู่พื้นที่ป่าหรือภูเขา โดยเฉพาะชุมชน ซ.ม้าขาว ต.พิมาน อ.เมือง จ.สตูล แห่งนี้ต้องโดนผลกระทบจากลิงจำนวนมากมาขึ้นขย่มหลังคา รื้อค้นงัดข้าวของภายในบ้าน จนชำรุดเสียหายมานานนับปี แม้ที่ผ่านๆ มา จ.สตูล จะทำการจับเจ้าลิงแสมบางส่วนไปทำหมันและปล่อยเกาะโกยที่อยู่ห่างไกลตัวชายฝั่งมาแล้ว

แต่ปัจจุบันหากมองที่สายตา กลับพบว่า ลิงแสมจำนวนมากในพื้นที่ชุมชนซอยม้าขาว ต.พิมาน และบริเวณเขาโต๊ะพญาวัง ใกล้ชุมชน ก็พบปริมาณประชากรลิงแสมนับเป็นพันๆ ตัวเลยก็ว่าได้ ที่บางครั้งก็ผอมแห้ง ซึ่งในขณะนี้ลิงเหล่านี้เริ่มออกอาละวาดบุกเข้าเขตตัวเมืองชั้นในของในเขต ต.พิมาน ไปตามตลาดนัด

ล่าสุดนางจิระวรรณ รักไทรทอง อายุ 37 ปี บ้านเลขที่ 51/11 ชุมชนซอยม้าขาว ต.พิมาน อ.เมือง จ.สตูล พร้อมกับเพื่อนบ้านอย่างนายเหม เส็นยาหมัด อายุ 60 ปี กล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า ที่ผ่านมาไม่กล้าทิ้งบ้านไปไหน มิได้กลัวโจร แต่กลัวลิงมากกว่า เพราะตลอดหลายปีที่ผ่านมา ลิงแสมจำนวนมากที่อยู่บนเขาเริ่มลงมาก่อกวนชาวบ้านถี่ขึ้น จากเมื่อก่อนลงมาทุกเช้า แต่ทุกวันนี้ลงมาทุกวัน มารื้อค้นบ้านเรือน หากลิงเข้าไปในบ้านได้ก็รื้อค้นข้าวของพังเสียหาย

นายเหม เส็นยาหมัด อายุ 60 ปี กล่าวว่า สิ่งที่สำคัญในการป้องกันลิงแสม คือหนังสติ๊กที่ต้องพกไว้ และทำท่ายิงขู่ มันก็จะวิ่งหนีแต่ก็กลับมาอีก บางครั้งมันก็กระโจนเข้าใส่ หากเด็กคนไหนถือขนมวิ่งเข้ามาแย่งและกัดที่มือ และที่ทราบว่าทางรัฐบาลจะมีการจัดการเรื่องลิงก็ขอให้ทำได้แบบจริงๆ เพราะหากจับมันไปก็สงสารมัน หากไปปล่อยทิ้งเกาะไร้อาหาร จึงขอให้ทาง จ.สตูล หรือรัฐบาลจัดสรรอาณานิคมลิงที่ดี เพราะอย่างไรลิงแสมก็คือสัตว์ที่มีชีวิตเหมือนกัน

ขณะที่ นายภัทรพนธ์ รัตนพิเชฏฐชัย ผวจ.สตูล ยอมรับว่า การจัดนิคมให้กับลิงในพื้นที่ จ.สตูล ซึ่งอยู่ในบัญชีรายชื่อจังหวัดวิกฤตที่ต้องเร่งแก้ปัญหาลิงนั้น จากทั้งหมด 12 จ. ซึ่งได้ส่ง รอง ผวจ.สตูล และ ทศจ.เข้าร่วมประชุมกับกรรมาธิการรัฐสภา ก็เห็นว่าปัญหาการสร้างนิคมให้ลิงเริ่มได้รับการยอมรับมากขึ้น โดยคณะกรรมาธิการเห็นว่าสถานที่ที่เหมาะสมในการจัดสร้างนิคมให้ลิงต้องเป็นเกาะที่อยู่ห่างไกลต่างๆ

โดยในส่วนของ จ.สตูล ได้เริ่มมีขึ้นแล้วตั้งแต่ปี 59 คือ ส่งประชากรลิงไปอยู่ที่เกาะโกย หลังเกิดปัญหาประชากรลิงเพิ่มมากขึ้น จ.สตูล ได้นำลิงแสมหลายร้อยตัวไปปล่อยเกาะโดยลักษณะเป็นเกาะกลางทะเล มีเนื้อที่ประมาณ 50 ไร่ ห่างจากชายฝั่ง ต.ตันหยงโป ประมาณ 20 กม. เพื่อแก้ปัญหาความเดือดร้อนรำคาญให้แก่ประชาชนในเขตเทศบาลเมืองสตูล และพื้นที่ อ.ควนโดน หลังจากลิงลงมากัดกินพืชผลทางการเกษตรและทำลายทรัพย์สินข้าวของได้รับความเสียหายมาเป็นเวลายาวนาน

ซึ่งจังหวัดได้จัดหาแหล่งอาหารเพิ่มเติมไว้ให้ฝูงลิง เช่น ต้นไทร ลูกตะขลบนา กล้วย มะม่วง และมะขาม รวมกว่า 500 ต้น พร้อมทั้งแหล่งน้ำ โดยขณะนี้อยู่ระหว่างการติดตามประเมินผลว่าได้ผลมากน้อยเพียงไร