ข่มขืน ฆ่า วิวัฒนาการลวนลาม ภายใต้สังคมคติ “ชายเป็นใหญ่”

ในรอบสัปดาห์ทีผ่านมา ข่าวที่ประชาชนให้ความสนใจอีกประเด็นคือ การลวนลามของหัวหน้างานสังกัดสำนักปลัดกระทรวงสาธารณสุขต่อพนักงานผู้หญิง ซึ่งนัยยะทางสังคม คือความรุนแรงที่ผู้ชายทำต่อผู้หญิงภายใต้มุมคิด ชายเป็นใหญ่ ที่มองว่าการใช้อำนาจผ่านร่างกายกระทำต่อเพศหญิงที่อ่อนแอกว่า เสมือนว่าควบคุมและบังคับผู้ถูกกระทำได้ ซึ่งสามารถพัฒนาความรุนแรงไปจนเป็นการฆาตกรรมได้ เช่นคดีน้องพลอย นรินทร์ ผลิผล ที่ผู้ต้องหาให้การสารภาพว่าฆ่าจากความหึงหวงเมื่อถูกบอกให้เลิก

โดยสังคมชายส่วนใหญ่มีแนวคิด การเป็นผู้นำเรื่องเพศ จะได้ยอมรับจากกลุ่มเพื่อนทำให้ล่วงละเมิดต่อเพศหญิงเป็นสิ่งท้าทายและไม่รู้สึกผิด

จากข้อมูลของมูลนิธิหญิงชายก้าวไกล พบว่ากลุ่มผู้ถูกกระทำทางเพศ อันดับ1 คือนักเรียนนักศึกษา และลูกจ้างตามมาเป็นอันดับ2 และผู้กระทำส่วนใหญ่ก็มักจะเป็นคนที่รู้จักคุ้นเคย

อีกอุปสรรคสำคัญที่มูลนิธิฯ พบว่าผู้ถูกกระทำจากความรุนแรงทางเพศ ไม่กล้าแจ้งความ เพราะมองว่าเป็นเรื่องน่าอาย และกลัวสังคมจะกล่าวหาว่า ว่าเกิดการทำตัวเองให้อยู่ในภาวะสุ่มเสี่ยง ทั้งกระบวนการยุติกรรมของไทย โดยเฉพาะขั้นตอนการสอบสวน ที่ผู้เสียหายต้องมีหลักฐาน พยานและวิธีการซักถามที่อาจทำให้ผู้เสียหายรู้สึกเหมือนถูกข่มขืนซ้ำ ทำให้ผู้เสียหายอึดอัดที่จะนึกเหตุการณ์ฝันร้าย และทำให้ผู้เสียหายหลายรายเลือกวิธีปิดปากเงียบงันมากกว่าที่จะร้องขอความเป็นธรรมในสิทธิของตัวเอง