ชาวบ้านเพชรบูรณ์นั่งกราบขี้โคลนทางเข้าหมู่บ้าน วอนนายกฯ ส่งทหารซ่อมแซม

ชาวบ้านเพชรบูรณ์ นั่งกราบขี้โคลนบนถนนทางเข้าหมู่บ้าน โคลนลึก 50 ซม. ยาว 8 กม. สัญจรไปมาลำบาก วอนขอนายกประยุทธ์ช่วยส่งทหารเข้าซ่อมแซมถนน

วันที่ 1 ก.ย. 61 ผู้สื่อข่าวได้รับรายงานว่า ชาวบ้านกว่า 50 หลังคาเรือน ที่ หมู่บ้านสักง่า หมู่ 2 ต.ศิลา อ.หล่มเก่า จ.เพชรบูรณ์ เดือดร้อนหนัก ต้องทนทุกข์ทรมานกับถนนทางเข้าออกของหมู่บ้านระยะทาง 8 กิโลเมตร ที่เต็มไปด้วยโคลนเลนตลอดทั้งสาย โดยเฉพาะช่วงฤดูฝนที่ลำบากมากกว่าปกติ เพราะรถยนต์ไม่สามารถสัญจรได้ ต้องใช้รถยนต์ขับเคลื่อน 4 หรือรถแทรกเตอร์เท่านั้น รถทุกชนิดไม่สามารถใช้เส้นทางดังกล่าวได้โดยสิ้นเชิง

ชาวบ้านบอกกับผู้สื่อข่าวว่า ที่ผ่านมาเคยทำเรื่องเสนอของบประมาณสร้างถนนลาดยางเข้าหมู่บ้านจากจังหวัดหลายครั้ง แต่ถูกยกเลิก เนื่องจากเส้นทางดังกล่าวอยู่ในพื้นที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภูหลวง จึงไม่สามารถก่อสร้างได้รวมทั้งยังเคยติดต่อไปที่กรมป่าไม้หลายครั้ง แต่เรื่องก็กลับเงียบหายไป

จึงขอหน่วยงานที่เกี่ยวข้องช่วยหาทางแก้ไข เพราะหมู่บ้านนี้ก่อตั้งและมีชาวบ้านมาอาศัยอยู่กว่า 200 ปี เป็นหมู่บ้านที่ 2 ของ ต.ศิลา ไม่ได้มาบุกรุกป่าเพื่อก่อตั้งหมู่บ้านแต่อย่างใด และจากถนนที่พังเสียหาย ยังทำให้ชาวบ้านหลายคนที่เจ็บป่วย ไม่สามารถออกไปหาหมอได้สะดวกเนื่องจากมีฝนตกลงมาติดต่อกันหลายวัน ต้องอาศัยกินยารักษากันเอง

ผู้สื่อข่าวพบ นายจื่อ แซ้ซ้ง อายุ 37 ปี อาศัยอยู่บ้านเลขที่ 53 หมู่ 2 บ้านสักง่า ต.ศิลา อ.หล่มเก่า จ.เพชรบูรณ์ และนายสุมิตร คำเขิญ อายุ 45 ปี อาศัยอยู่บ้านเลขที่ 86 หมู่ 5 บ้านหินโง่น ต.ศิลา อ.หล่มเก่า จ.เพชรบูณณ์ สองพี่น้องคู่เขยกันกำลังเดินทางเข้าไปยังหมู่บ้านสักง่า เมื่อเห็นผู้สื่อข่าวถึงกับนั่งกราบถนน ที่มีแต่โคลนตมลึกกว่า 50 เซนติเมตร วอนขอพลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรี ช่วยให้ทหารส่งเครื่องจักรเข้าปรับพื้นที่ถนน ให้ชาวบ้านได้สัญจรผ่านไปมาได้ในเบื่องต้นก่อนเพราะตอนนี้ ต้องเดินด้วยเท้าป่าวอย่างเดียวเท่านั้น ถึงจะออกมาจากหมู่บ้านได้ในระยะทาง 8 กิโลเมตร

จากการสอบถามนายจื้อทราบว่า ได้เดินด้วยเท้าป่าวมาจากหมู่บ้านสักง่า เพื่อนำสำเนาทะเบียนบ้านมาให้ญาติ ที่ อ.หล่มเก่า ใช้เวลาเดินเท้าประมาน 3 ชั่วโมง กำลังเดินทางกลับเข้าหมู่บ้าน โดยมีพี่เขยขับรถไถ่กำลังจะเข้าไปส่งในหมู่บ้าน แต่ไปได้เพียงไม่ถึงกิโลเมตรต้องถอยหลังกลับเพราะเดินทางต่อไม่ได้ต้องปล่อยให้นายจื้อ เดินด้วยเท้าป่าวกลับเข้าหมู่บ้านเพียงคนเดียว