ชีวิตจริง ป้าพิการอาศัยในซอกโถฉี่กว่า 2 ปี ขอข้าวกินประทังไปวันๆ

วันที่ 6 ก.ย. ผู้สื่อข่าวรายงานเรื่องราวของหญิงชราพิการวัย 66 ปี ที่แอบพักอาศัยอยู่มุมเล็กๆ บริเวณซอกห้องน้ำที่มีโถสำหรับผู้ชายใช้ปัสสาวะ ซึ่งเป็นพื้นที่เช่าส่วนหนึ่งของตลาดนัดเปิดท้ายอยู่บริเวณริมคลองชลประทาน เขตเทศบาลโพธาราม อ.โพธาราม จ.ราชบุรี โดยเอาแคร่ไม้ไผ่มาทำเป็นที่นอน ใช้พลาสติกผืนใหญ่มาปิดกั้นเป็นฝาผนัง อุดตามรู ตามซอก เพื่อป้องกันน้ำฝนที่ตกสาดเข้ามายังที่พัก โดยมีลูกสุนัขอยู่เป็นเพื่อน

สอบถามเจ้าตัวทราบชื่อ น้อย ใจยา อายุ 66 ปี พื้นเพเดิมเป็นชาว จ.อุบลราชธานี ไม่มีบัตรประจำตัวประชาชน ส่วนนามสกุล “ใจยา” นั้น ตัวเองจำนามสกุลไม่ได้ จึงเอานามสกุลคนตายมาใช้แทน

ป้าน้อย เล่าว่า ย้ายมาอยู่ที่ห้องน้ำนี้ประมาณ 2 ปีเศษแล้ว หลังจากที่ประสบอุบัติเหตุรถชนทำให้ขาหักเดินไม่ได้ ต้องนั่งอยู่กับที่จนขาเริ่มเล็กลง สภาพที่อยู่อาศัยก็ค่อนข้างรกรุงรัง เปียกแฉะไปกับน้ำฝนที่สาดเข้ามายังที่พัก อีกทั้งไม่มีเงินที่จะเลี้ยงชีพ ต้องใช้รถเข็นเก่าๆ พยายามนั่งเข็นไปขอความช่วยเหลือจากแม่ค้าที่ตลาดนัดเปิดท้ายที่อยู่ใกล้ที่พัก แม่ค้าบางคนใจดีก็ให้เงิน และกับข้าวมากินประทังชีวิตอยู่ไปวัน ๆ

พื้นเพเป็นคนอุบลราชธานี มาทำมาหากินรับจ้างทั่วไปที่ราชบุรีตั้งแต่ พ.ศ. 2510 หรือ 52 ปีแล้ว เป็นคนเร่รอนค่ำไหนนอนนั่น ส่วนครอบครัวตนเองเป็นลูกเลี้ยงของพ่อแม่ที่ขอมาเลี้ยงจากโรงพยาบาล จึงมาใช้ชีวิตแบบนี้มาตั้งแต่เด็กเรื่อยมาจนถึงทุกวันนี้ ก่อนหน้านี้พักนอนอยู่ตามใต้สะพานและได้ย้ายมาอยู่ที่บริเวณห้องน้ำนี้ เพราะตัวเองเดินไม่ได้ รถชนจนขาหักต้องใส่เหล็กไว้ข้างหนึ่ง ส่วนขาอีกข้างหนึ่งก็ลีบไม่มีแรง ช่วงเกิดอุบัติเหตุรักษาตัวที่โรงพยาบาล ได้เจ้าหน้าที่มูลนิธิฯ ช่วยขอความอนุเคราะห์หน่วยงานช่วยเหลือค่ารักษาพยาบาล เพราะเป็นคนไม่มีรายได้และไม่มีบัตรประชาชน

ส่วนที่พักที่ห้องน้ำก็ลำบาก ช่วงฝนตกจะพบงูเขียวหางไหม้ค่อยๆ เลื้อยมาจากบนหลังคา เพราะหลังคามีแต่หญ้าและต้นไม้ปกคลุม บางทีก็ใช้ไม้เคาะหัวไล่ไป เวลาจะออกไปที่ตลาดนัด ก็จะพยายามเอาตัวเองหันหลังเข้าไปที่รถเข็นแล้วพยายามใช้มือสองข้างเข็นไป ลำบากในการทรงตัวแต่ละครั้ง

เพื่อนตัวน้อยของคุณป้า

ด้านนายนิทัศน์ นาคอ่อน ผู้จัดการตลาดนัด เปิดเผยว่า ป้าน้อยจะอยู่บริเวณตลาดนัดนี้มาตลอดตั้งแต่จัดตลาดนัดมา เห็นทางร้านค้าหลายร้านมีน้ำใจให้เงินอยู่บ้าง พอมาตอนหลังรู้ว่าป้าประสบอุบัติเหตุ ยังเข้าใจว่าป้าเข็นรถไปมาที่ตลาดและไปอาศัยอยู่ที่อื่น ไม่คิดว่าป้ามาอาศัยอยู่ที่ห้องน้ำนี้ เพิ่งทราบเมื่อประมาณสัปดาห์ที่ผ่านมานี้เอง เนื่องจากเจ้าของตลาดได้ให้ตนปรับปรุงพัฒนาพื้นที่เพื่อขยายตลาดนัดเพิ่มเต็ม จึงมาพบป้านอนพักอาศัยอยู่ที่ห้องปัสสาวะชาย

ช่วงวันนัดของตลาดคือวันพฤหัสบดีของสัปดาห์ จะเห็นป้าเข็นรถออกไปที่ตลาด ส่วนวันธรรมดาก็จะอาศัยอยู่ที่พัก ป้าจะได้เงินจากพ่อค้าแม่ค้าในตลาดนัดบริจาคให้บ้าง ให้อาหารบ้างแค่พอกินไปวันๆ ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวไร้ญาติพี่น้องดูแล ป้าบอกกับตนว่าหากตายไปก็ ยกร่างให้มูลนิธิฯ เก็บไปก็จบกัน เพราะไม่มีญาติพี่น้องเลย