วงการนางงาม จากเวทีประกวด สู่เศรษฐกิจสร้างสรรค์พันล้าน

ธุรกิจประกวดนางงาม หรือ Beauty Pageant Industry ไม่ใช่วงการเฉพาะกลุ่มอีกต่อไป แต่กลายเป็นหนึ่งในอุตสาหกรรมที่เชื่อมโยงกับเศรษฐกิจหลายภาคส่วน ตั้งแต่ระดับท้องถิ่นไปจนถึงระดับชาติ โดยเฉพาะเมื่อมีการจัดเวทีใหญ่ระดับโลกอย่าง Miss Universe, Miss World หรือระดับประเทศ เช่น Miss Thailand, Miss Grand Thailand ที่ไม่ได้สร้างแค่ภาพลักษณ์ แต่ยังสร้างเม็ดเงินจริงในระบบเศรษฐกิจไทย

ธุรกิจนี้มีเม็ดเงินหมุนเวียนและการสร้างอาชีพเกิดขึ้นในวงจรเศรษฐกิจไทยอย่างไรบ้าง เราลองไล่เรียงมาดูเริ่มตั้งแต่เวทีนางงามทุกเวทีล้วนเกี่ยวข้องกับเม็ดเงินจำนวนมาก มีตั้งแต่สปอนเซอร์จากแบรนด์เครื่องสำอาง แฟชั่น ความงาม ไปจนถึงบัตรเข้าชม การถ่ายทอดสดผ่านแพลตฟอร์มออนไลน์ และกิจกรรมก่อนวันประกวด เช่น การเก็บตัวผู้เข้าประกวดตามสถานที่ท่องเที่ยวในจังหวัดต่าง ๆ

อุตสาหกรรมที่เกี่ยวข้อง เช่น ธุรกิจอีเวนต์ โปรดักชัน แสง สี เสียง การออกแบบแฟชั่น เครื่องประดับ การฝึกซ้อมบุคลิกภาพ การเดินแบบ รวมถึงสถานเสริมความงามและคลินิกความงาม ล้วนได้รับอานิสงส์ทางเศรษฐกิจจากกิจกรรมเหล่านี้

จุดขายของไทยอย่าง ‘การท่องเที่ยว’ แน่นอนว่าเมื่อการประกวดมักจัดในจังหวัดที่มีศักยภาพด้านการท่องเที่ยว เช่น เชียงใหม่ ภูเก็ต หรือกรุงเทพฯ เม็ดเงินจะกระจายไปยังธุรกิจโรงแรม ร้านอาหาร การเดินทาง การค้าท้องถิ่น และการท่องเที่ยวชุมชน โดยเฉพาะในช่วงเก็บตัวและวันจัดประกวดที่สามารถสร้างการรับรู้ให้กับนักท่องเที่ยวต่างชาติได้ทันทีผ่านสื่อกระแสหลักและโซเชียลมีเดีย

ยกตัวอย่างกรณี Miss Universe Thailand ที่เคยจัดกิจกรรมเก็บตัวในจังหวัดกระบี่ และสามารถเพิ่มยอดจองโรงแรมในพื้นที่ได้กว่า 60% ในช่วงจัดกิจกรรม นอกจากนี้ การประกวดระดับโลกอย่าง Miss Universe 2018 ที่ไทยเป็นเจ้าภาพ ข้อมูลจากกรมส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศ ระบุว่าสร้างเม็ดเงินสะพัดกว่า 3,000 ล้านบาท ภายในไม่กี่สัปดาห์

และที่มีผลในเชิงภาพกว้างนั่นก็คือ ธุรกิจนางงาม = Soft Power + เศรษฐกิจสร้างสรรค์

เวทีนางงามไม่ได้เป็นแค่เวทีประกวดความงาม อย่างที่เรารู้กันว่าเวทีแสดง Soft Power ของแต่ละประเทศ ชุดประจำชาติ อาหารไทย การแสดงศิลปวัฒนธรรม ล้วนเป็นช่องทางเผยแพร่วัฒนธรรมและภาพลักษณ์ประเทศผ่านสายตาชาวโลก

ความสำเร็จของตัวแทนไทยในเวทีโลก เช่น การคว้าตำแหน่ง Miss World ล่าสุด เป็นอีกเครื่องมือทางการทูตวัฒนธรรมที่ทรงพลัง ซึ่งเน้นย้ำว่าความงามไม่ได้จำกัดแค่รูปลักษณ์ภายนอก แต่รวมถึงคุณค่าด้านสิทธิมนุษยชน บทบาทสตรี ความหลากหลาย และความยั่งยืน ซึ่งเป็นหัวใจของเศรษฐกิจสร้างสรรค์ยุคใหม่นั่นเอง

จากความงามสู่การลงทุนระยะยาว เราจะเห็นว่าผู้จัดประกวดรายใหญ่ของไทย เช่น TPN Global, MUT หรือค่าย Miss Grand Thailand ไม่ได้ดำเนินธุรกิจเพียงแค่จัดการประกวด แต่ยังขยายธุรกิจไปสู่โปรดักชันสตูดิโอ สื่อออนไลน์ การจัดอีเวนต์ และการสร้างแบรนด์นางงามให้เป็น Influencer มีการลงทุนในคอนเทนต์ และผลิตภัณฑ์ภายใต้แบรนด์ของตัวนางงามเอง

มองมาถึงตรงนี้ธุรกิจนางงามจึงไม่ใช่แค่เรื่องขายความสวยความสามารถ แต่คือเศรษฐกิจที่มาพร้อมภาพลักษณ์ อย่างไรก็ตามทุกอย่างขึ้นอยู่กับการบริหารจัดการที่ดีมีประสิทธิภาพทำให้ Beauty Pageant Industry กลายเป็นอุตสาหกรรมที่ทำรายได้ให้ประเทศได้หลายร้อยล้านไปจนถึงพันล้านบาทได้นั่นเอง