ราคาเสื้อวิน กทม. แพงหลักแสน ต้นเหตุไม่พอใจแกร็บแย่งลูกค้า

สำรวจราคาเสื้อวินมอเตอร์ไซค์รับจ้างใน กทม. พบว่าราคาหลักแสน นายกสมาคมคนขับรถจักรยานยนต์รับจ้างแห่งประเทศไทย ยอมรับ ราคาเสื้อวินเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้คนขับส่วนใหญ่ ไม่พอใจแกร็บไบค์ ด้านนักวิชาการ แนะปัญหาวินมอเตอร์ไซค์รับจ้างควรใช้กลไกชุมชนจัดการ ไม่ใช่เจ้าหน้าที่เขตดูแล เสนอใช้ระบบมิเตอร์ราคาหรือแอปพลิเคชั่นเช่นเดียวกับแท็กซี่

บ่อยครั้งที่เรามักจะพบเห็นปัญหาเกี่ยวกับวินมอเตอร์ไซค์รับจ้าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องราคาที่แสนแพงเมื่อเทียบกับระยะทาง ปัญหาการทะเลาะวิวาทกันเอง หรือแม้กระทั่งทะเลาะกับแกร็บไบค์ ซึ่งเป็นบริการผ่านแอปพลิเคชั่น ที่คนนิยมใช้แทนการเรียกวินมอเตอร์ไซค์รับจ้าง ด้วยเหตุผลเรื่องความสะดวกสบาย และราคาที่ถูกกว่า

สำรวจเสื้อวินราคาหลักแสน

จากการลงพื้นที่พูดคุยกับคนขับวินมอเตอร์ไซค์รับจ้างย่านลาดพร้าว ซึ่งพวกเขายินดีให้ข้อมูลเกี่ยวกับราคาของเสื้อวิน หลายคนต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า เสื้อที่พวกเขาใส่รับส่งผู้โดยสารมีราคาสูงถึงหลักแสน และได้มาอย่างไม่ถูกต้องนัก ขณะที่เขตพื้นที่อื่น ๆ เช่น ทองหล่อ 600,000 บาท  ปทุมวัน 200,000 บาท จตุจักร 100,000 บาท อโศก 300,000 บาท ฝั่งธนบุรี 300,000 บาท และรามคำแหง 80,000 บาท ด้วยแพงแบบนี้ ทำให้เสื้อวินกลายเป็นของมีค่า นี่จึงเป็นหนึ่งสาเหตุที่วินมอไซค์ ไม่พอใจแกร็บไบค์ ที่เข้ามารับ-ส่ง ผู้โดยสารทับเส้นทาง โดยที่ไม่ได้จ่ายค่าเสื้อวินสักบาท ทำให้เกิดเป็นความขัดแย้งระหว่าง 2 ฝั่งอยู่บ่อย ๆ

เฉลิม ช่างทองมะดัน นายกสมาคมคนขับรถจักรยานยนต์รับจ้างแห่งประเทศไทย

นายเฉลิม ช่างทองมะดัน นายกสมาคมคนขับรถจักรยานยนต์รับจ้างแห่งประเทศไทย เล่าว่า กว่าที่แต่ละคนจะได้มาขับวินนั้น ช่างยากเย็นแสนเข็น เพราะบางคนก็เสียเงินซื้อเสื้อวินราคาแพง ไหนจะต้องตรวจสอบประวัติอาชญากรรม สอบทำใบขับขี่สาธารณะ แต่ปรากฎว่าอยู่ๆ ก็มีแกร็บไบค์ ที่คนขับเอารถป้ายดำ ไม่มีใบขับขี่สาธารณะมาให้บริการ ทับเส้นทาง โดยที่ไม่ต้องเสียเงินเลยสักบาท

“จริงๆ มันก็มีการซื้อขายนั่นแหละ แต่มันจะมาพูดว่าซื้อขายไม่ได้ เพราะกฎหมายห้ามขาย มันก็เลยกลายเป็นว่ามีคนมาวิ่งแทนกัน แล้วก็บอกว่าผมขายให้เขาไปแล้ว รับเงินกันไปแล้ว เขาถึงมาบอกเรา เราในฐานะหัวหน้าวิน เขาจ่ายเงินไปแล้วจะไม่รับเข้าก็ไม่ได้” นายเฉลิม กล่าว

จะขับวินได้ มีอยู่ 2 ทางเลือก

นายกสมาคมคนขับรถจักรยานยนต์รับจ้างแห่งประเทศไทย อธิบายว่า หากต้องการจะขับวินมอเตอร์ไซค์รับจ้างอย่างถูกต้องตามกฎหมาย สามารถทำได้ 2 ทาง ดังนี้

1.จดทะเบียนเบอร์ใหม่ เช่น วินนี้มีสมาชิกอยู่ 100 คน ก็ขอจดเป็นเบอร์ 101 แต่จะค่อนข้างยาก เนื่องจากสมาชิกเก่า มักจะไม่ค่อยอยากมีสมาชิกใหม่

ขอเข้าเป็นสมาชิกใหม่ในวิน ก่อนไปขอจดทะเบียน

2. จดทะเบียนแทนสมาชิกคนเดิมที่เลิกขับ โดยมีข้อแม้ว่าสมาชิกเดิมจะต้องยอมรับสมาชิกใหม่ ซึ่งวิธีที่ 2 นี้ได้รับความนิยมมากกว่า วิธีการนี้ เปิดช่องว่างให้มีการซื้อขายเสื้อวินและทะเบียนรถที่แสนแพง

ขอขับแทนสมาชิกเก่าที่เลิกขับ

คุ้มไหม จ่ายค่าเสื้อวินราคาหลักแสน?

นายเฉลิม บอกว่า ราคาของเสื้อวินจะขึ้นอยู่กับพื้นที่นั้นๆ ว่ามีคนใช้บริการมากหรือน้อย สมมติว่า ซึื้อเสื้อวินมาราคา 200,000 บาท รับส่งผู้โดยสารได้วันละ 2,000 บาท ก็ลองนำมาคูณ 30 วัน เดือนหนึ่งก็ได้ประมาณ 60,000 บาท เขาวิ่ง 3-4 เดือน ก็ได้ทุนคืนแล้ว ส่วนที่เหลือจากนั้นคือกำไร นี่จึงเป็นเหตุผลที่ทำให้หลายคนยอมจ่าย

วินมอเตอร์ไซค์รับจ้าง ถนนอโศกมนตรี

กรมการขนส่งฯ แก้ปัญหาไม่ถูกทาง

ผศ.ดร.พิชญ์ พงษ์สวัสดิ์ อาจารย์คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ระบุว่า ที่ผ่านมากรมการขนส่งทางบก ใช้วิธีแก้ปัญหาที่ผิด นั่นคือการนั่งถกเถียงกันว่า จะให้แกร็บถูกกฎหมายหรือไม่ ทำให้เขาทะเลาะกันเอง แทนที่จะนำเทคโนโลยีมาใช้กับวินมอเตอร์ไซค์รับจ้างด้วย กรมการขนส่งต้องทำระบบใหม่ เพราะจริงๆ คนที่จะมาขับวินมอเตอร์ไซค์รับจ้าง ต้องมีทักษะเฉพาะ มีใบขับขี่สาธารณะ และที่สำคัญต้องมีระบบมิเตอร์

“เห็นใจวิมอเตอร์ไซค์  แต่ไม่เห็นด้วย ที่เห็นใจเพราะแกร็บราคาถูกกว่า แต่เราจะบอกว่าวินแพงกว่าด้วยเงื่อนไขอะไร ทำไมถึงแพงขนาดนี้ ไม่ใช่เพราะราคามอเตอร์ไซค์ ไม่ใช่เพราะราคาน้ำมัน เพราะยิ่งถ้าเป็นรถรุ่นออโต้ปัจจุบัน ประหยัดน้ำมันมาก เติมน้ำมัน 1 ลิตร วิ่งได้ 40-50 กิโลเมตรแล้ว แบบนี้เติมน้ำมัน 30 บาท วิ่งได้เยอะมาก ส่วนที่แกร็บไบค์ราคาถูกกว่า เชื่อว่าไม่ได้ถูกจริงๆ แต่เป็นเพราะโปรโมชั่น ซึ่งจริงๆแล้วก็มีข้อดีข้อเสียต่างกัน วินราคาแพง แต่ความเป็นมืออาชีพจะสูงกว่าและเร็วกว่า แต่ทำไมผู้บริโภคต้องจ่ายแพงขนาดนั้น” ผศ.ดร.พิชญ์ กล่าว

ปัญหานี้ แก้ได้ด้วยมอเตอร์ไซค์มิเตอร์

ผศ.ดร.พิชญ์ กล่าวอีกว่า เมื่อค่าเสื้อวินแพง วินก็จำเป็นที่ต้องทำกำไร ในทางกลับกัน ขนส่งฯ ก็ไม่มีการควบคุมราคา และสิ่งที่ควรไปได้ไกลว่าการมาถกเถียงกันว่าใครถูกผิด คือเราไม่นำเทคโนโลยีมาใช้ มันควรจะมีการใช้แอปพลิเคชั่นเดียวกัน มาตรฐานราคาเดียวกัน ไม่ใช่ขึ้นตามใจ และหากต้องการจะย้อนมาแก้ไขปัญหาราคาเสื้อวิน ที่สำคัญคือ ต้องจัดการผู้ที่มีอำนาจอยู่เบื้องหลังของเสื้อวินและวิน ปัญหาคือการปล่อยให้สำนักงานเขตเป็นคนดำเนินการ ไม่ได้ให้อำนาจชุมชนในการกำหนด และควรให้สิทธิ์คนในพื้นที่นั้นขับก่อน โดยอ้างอิงจากงานวิจัย ของคลาวดิโอ โซปรานเซตติ จาก มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด ผู้คลุกคลีอยู่กับมอเตอร์ไซค์รับจ้าง ระบุว่า จุดเริ่มต้นของมอเตอร์ไซค์รับจ้าง เริ่มต้นจากซอยงามดูพลี เกิดจากแฟลตทหารเรือ ที่อยู่ไกลจากถนนใหญ่ คนในชุมชนจึงจัดตั้งมอเตอร์ไซค์เพื่อรับส่งลูกหลาน จิตวิญญานของการตั้งคือไม่ใช่อาชีพ แต่เป็นการทำเพื่อแก้ปัญหาการเข้าไปถึงสาธารณูปโภค ทีนี้จังหวะเปลี่ยนผ่านมาสมัยปัจจุบัน มันคือโลกเดียวกับตอนที่ยังไม่มีแท็กซี่มิเตอร์

วินได้สิทธิ์ในการขี่รถรับจ้าง ไม่มีสิทธิ์ระรานแกร็บไบค์

การที่วินทะเลาะกับแกร็บทุกครั้ง คือ เขาจะอ้างสิทธิ์ว่าเขาคือคนที่ถูกกฎหมาย แต่ในขณะเดียวกันกฎหมายนั้น เป็นธรรมต่อประชาชนหรือเปล่า วินมอเตอร์ไซค์อ้างตัวเสมือนเป็นลูกน้องตำรวจ แล้วไปไล่บี้ว่าคนอื่นผิดกฎหมาย มันไม่ใหน้าที่ ของมอเตอร์ไซค์รับจ้าง คุณได้สิทธิ์ในการขี่ แต่ไม่มีสิทธิที่จะไประรานคนอื่น  ไม่ควรไปทำตัวเป็นศาลเตี้ย ความเข้าใจผิดของวินนี้มาจากสิ่งที่เขาต้องจ่าย ทางแก้คือต้องมีมิเตอร์ ต้องมีคิวอาร์โค้ด ให้ร้องเรียนได้ ว่าไม่คิดตามราคา ใครอยากจะขับก็ไปลงทะเบียน และไปทำใบชับขี่สาธารณะ เพราะยืนยันว่าทักษาคือสิ่งที่จำเป็น เพราะมีคนอื่นไปซ้อนท้ายด้วย สิทธิผู้บริโภค ควรจัดการ ไม่ปล่อยให้มอเตอร์ไซค์รับจ้างขึ้นราคาสูงขนาดนี้

การใช้แอปพลิเคชั่นในการเรียก และวินต้องมีมิเตอร์ สองคือให้ชุมชนเป็นคนดูแล ไม่ใช่ให้เจ้าหน้าที่เขตเป็นคนจัดการ เชื่อว่าแก้ปัญหาเสื้อวิน แก้ปัญหาราคา และแก้ปัญหาแกร็บได้

หมายเหตุ : ออกอากาศเมื่อวันที่ 4 ตุลาคม 2561

ข่าวที่เกี่ยวข้อง

• กลุ่มวิน จยย. ยืนล้อมแกร็บไบค์ ท้าต่อยตัวต่อตัว ไม่พอใจส่งคนในพื้นที่