‘บรูน่า ซิลวา’ เด็กสาวแสนดื้อจากบราซิล ผู้หลงรักกาแฟ และศึกษาศาสนาพุทธในไทย

คาเฟ่เล็กๆ ตั้งอยู่ในซอยประดิษฐ์มนูธรรม 9  เป็นสถานที่นัดเจอกับสาวบราซิล ‘บรูน่า ซิลวา’ รอยยิ้มสดใสของเธอเป็นเครื่องหมายต้อนรับการพบกันครั้งแรก ถึงแม้จะไม่รู้จักกันมาก่อน แต่หลายคนๆ คงคุ้นหน้าคุ้นตาเธอดีผ่านโฆษณาทางโทรทัศน์ ซึ่งบรูน่าบอกว่าเธอถ่ายโฆษณามาแล้วกว่า 50 งาน

การสนทนาเริ่มต้นขึ้นด้วยคำถามสารทุกข์สุกดิบทั่วไป เธอตอบว่าตอนนี้ทำคลิปลงช่องยูทูบ ‘สาวบราซิลรักเมืองไทย’ ทำงานฟลูเอนเซอร์ เปิดบริษัทมีเดียอย่างเป็นทางการ และกำลังปลุกปั้นธุรกิจการแฟเป็นของตัวเอง เห็นงานที่เธอทำคงต้องขนานนามว่าเป็น ‘สาวบราซิลเอ็นเนอร์จี้เหลือล้น’

รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร

“สิ่งที่ทำให้บรูน่าได้ใช้ชีวิตแบบที่ตัวเองต้องการ คือ ต้องปล่อยวางทุกอย่างจริงๆ ความคิดของคนอื่นเป็นสิ่งที่ต้องตัดออกเป็นอย่างแรก กลับมาดูตัวเองก่อนว่าอะไรทำให้เรามีความสุขจริงๆ”

เห็นงานเยอะแบบนี้ แต่บรูน่าบอกกับเราว่างานทุกชิ้นเป็นสิ่งที่เธออยากทำจริงๆ แต่กว่าจะค้นพบว่าตัวเองชอบไม่ชอบอะไร ก็ผ่านการลองผิดลองถูกมาหลายครั้ง

“เคยลองไปขายคอนโด (หัวเราะ) มีเพื่อนของเพื่อนแนะนำมาว่าเขาต้องการคนพูดภาษาอังกฤษ แล้วไม่เคยทำงานที่เข้าเก้าโมงเช้าเลิกห้าโมงเย็น ก็ลองๆ ทำไป”

ความกล้าที่จะลองทำหลายๆ สิ่ง เป็นตัวช่วยให้บรูน่าค้นพบว่าเธออยากทำอะไร ถ้าไม่ชอบก็จะตัดมันทิ้ง แต่บางครั้งก็เป็นเรื่องยาก เพราะรู้สึกว่าสิ่งที่ทำมันเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว

“มันจะมีความคิดของคนอื่นเข้ามาเยอะ แบบคุณเป็นคนเลือกเอง” บรูน่าอธิบายต่อว่าสุดท้ายแล้วเสียงที่เราต้องยึดมั่น คือ เสียงใจเราเอง

แต่บางคนอาจไม่ได้มีโอกาสแบบเธอ ซึ่งตัวของบรูน่าเองก็ต้องฝืนทำในสิ่งที่ไม่อยากเหมือนกัน แต่เธอมีวิธีแก้บอกกับตัวเองว่าต้องผ่านมันไปให้ได้ โดยมีเป้าหมายเป็นตัวตั้ง

“บางคนบอกว่าบรูน่ากล้ามาก บรูน่าไม่ใช่คนเก่ง บรูน่าแค่ไม่ชอบทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ แล้วถ้าต้องทำในสิ่งที่ไม่ชอบก็ต้องมีเป้าหมายชัดเจน ถ้าไม่มีก็ไม่รู้จะทำไปทำไม”

เธอยกตัวอย่างให้ฟังตอนที่เรียนภาษาอังกฤษ แม้จะเป็นความฝันของเธอที่อยากพูดให้ได้หลากหลายภาษา แต่ไม่ใช่เรื่องง่ายกับการต้องนั่งท่อนจำ แต่เพราะมีเป้าหมายที่ชัดเจนว่าอยากพูดให้ได้หลายภาษาเธอถึงทำสำเร็จ

เป็นตัวของตัวเองดีที่สุด

ตลอดเวลาการสนทนารอยยิ้มของบรูน่ามักปรากฎอยู่บ่อยๆ พร้อมกับเสียงหัวเราะ พลอยทำให้คนในวงสนทนามีความสุขตามเธอไปด้วย แต่ใครจะรู้ว่าในบุคลิกที่สดใสแบบเธอกลับถูกแกล้งตอนเด็กๆ

“บรูน่าชอบอ่านหนังสือมาก ตอนอยู่โรงเรียนถ้ามีเวลาว่างต้องเปิดหนังสืออ่าน ทำให้ถูกเพื่อนบูลลี่เพราะเราเป็นเด็กแปลก”

แม้จะถูกแกล้งแต่บรูน่าก็ไม่สนใจ พอเธออายุ 15 ปีก็ตัดสินใจเป็นนางแบบ เพราะอยากฝึกภาษาอังกฤษและไปดูโลกภายนอก ครอบครัวเองก็สนับสนุนเธอ แต่พอได้เข้ามาอยู่ในวงการนางแบบเธอพบว่ามันยากกว่าที่คิดไว้

“ด้วยความที่ว่านางแบบนายแบบเป็นคนบราซิลเยอะมาก แล้วบรูน่าก็คิดว่าเราจะฝึกภาษาอังกฤษยังไง พอเห็นคนอเมริกัน บรูน่ารู้สึกเขินๆ เพราะเราเคยเห็นแต่ในหนัง ก็ชอบเข้าไปคุยกับเขาตลอด อยากรู้เขาใช้ชีวิตยังไง” เธอเล่าด้วยน้ำเสียงปนความตื่นเต้น ทำให้เราสามารถเข้าใจอารมณ์ของเธอในตอนนั้นได้ไม่ยาก

คนบราซิลจะภูมิใจในความเป็นชาติของตัวเองสูง การที่บรูน่าไปคบกับเพื่อนต่างชาติ ทำให้คนบราซิลไม่พอใจและกลายเป็นแอนตี้บรูน่า แต่เธอก็ไม่สนใจเพราะมีเป้าหมายที่ชัดเจน เธออยากพูดภาษาอังกฤษให้ได้ ถ้าวันนั้นเธอกลัวและไปอยู่แต่กับคนบราซิลแทน เธอคงไม่เก่งแบบทุกวันนี้

“มีคนที่โตกว่ามาสอนว่าทำแบบนี้ไม่ถูก บรูน่าบอก ไม่ ถ้าอยู่กับคนบราซิลคงเรียนภาษาอังกฤษไม่ได้แบบนี้ หาจุดยืนของตัวเองได้ตอนนั้น พอไปแคสงานเจอคนบราซิลก็จะไม่คุยกับบรูน่าเลย บรูน่าไม่สนใจ แล้วโลกของบรูน่ากว้างมากขึ้น เช่น คนบราซิลไม่กินอาหารเผ็ดเลย แต่มากับคนอเมริกันเขากล้าลองอะไรใหม่ๆ”

สิ่งหนึ่งที่ทำให้บรูน่าผ่านมันมาได้ คือ เป็นตัวของตัวเองและยึดหมายในเป้าหมายที่ตั้งไว้ แต่บางทีเธอก็เคยเกิดความคิดว่าตัวเองแปลกกว่าคนอื่นๆ จริง พวกเขาถึงไม่ยอมรับในตัวเธอ แต่พอได้เห็นโลกมากขึ้นบรูน่าก็เรียนรู้ว่าเธอไม่ใช่คนที่แปลกแยก เธอแค่ไม่ได้อยู่กับคนที่คล้ายกัน กลายเป็นตอนนี้เธอได้ชีวิตกับคนที่บ้ากาแฟเหมือนกัน บ้าหนังสือเหมือนกัน ที่ๆ เธอสามารถเป็นตัวของตัวเองและมีความสุข

“เราต้องเรียนรู้ตัวเองว่าเราชอบอะไร แล้วเราจะดึงคนที่เขาเหมือนเรามา”

สาวบราซิลกับธรรมะ

“ตอนเด็กๆ บรูน่าเคยโดนไล่จากโบสถ์ เพราะเราสงสัยในศาสนา ไปถามบาทหลวงเขาบอกเราไม่ควรสงสัยในพระเจ้า”

พอโดนไล่ไปแบบนั้นบรูน่าก็ตั้งปณิธานว่าจะไม่มีวันมาโบสถ์ตลอดชีวิต เธอนิยามตัวเองตอนนั้นว่าเป็น ‘เด็กดื้อ’ มีความเป็นตัวเองสูง ชีวิตช่วงนั้นเลยไม่ได้เกี่ยวข้องกับศาสนาอีก จนถึงช่วงที่รอผลว่าจะได้ไปต่างประเทศหรือไม่ เป็นช่วงที่บรูน่าหันกลับมาศึกษาเรื่องศาสนา

“เราลุ้นมากขอพรทุกคืน ช่วงนั้นเราเริ่มศึกษาเรื่องพลังงาน ความคิด แล้วไปเห็นคลิปนั่งสมาธิในยูทูบ ก็เริ่มทำแต่ไม่เคยรู้ว่าการนั่งเกี่ยวข้องกับศาสนาพุทธยังไง”

พอมีโอกาสมาอยู่เมืองไทย บรูน่าเลยได้เห็นพระพุทธรูปท่านั่งสมาธิ เธอก็สงสัยว่าทำไมนั่งเหมือนกับที่เธอเคยนั่ง พอได้ถามเพื่อนคนไทยก็ทำให้เธอรู้และเริ่มสนใจศึกษาศาสนาพุทธ บรูน่าเริ่มจากหาข้อมูลในอินเทอร์เน็ตจนไปเจอว่ามีพระอาจารย์ท่านหนึ่งเป็นชาวต่างชาติ บรูน่าตอนนั้นยังพูดภาษาไทยไม่ได้เลยไปศึกษาพระธรรมจากพระอาจารย์ท่านนั้น

“เราไปฟังทุกวันอาทิตย์เลย จำได้เลยว่าไปที่สุขุมวิท 38”

เมื่อเข้าใจภาษาไทยมากขึ้น เธอก็เริ่มอ่านหนังสือธรรมะที่เป็นภาษาไทย และไปปฎิบัติธรรมที่วัด เป็นสิ่งที่บรูน่าชอบทำมากๆ เธอรู้ว่าการนั่งอยู่ในวัดมันทำให้จิตใจของเธอสงบลง และการศึกษาศาสนาพุทธมันทำให้เธอเข้าใจศาสนาคริสต์ได้มากขึ้น

ปัจจุบันบรูน่าหันมานับถือศาสนาพุทธ เธอบอกคำว่านับถือสำหรับเธอหมายถึงเข้าใจคำสอนของพระพุทธเจ้า ทำให้เธอเข้าใจโลก เข้าใจตัวเอง รวมถึงสิ่งต่างๆ มากขึ้น

กาแฟไทย–บราซิล

เมื่อคุยกันได้สักพัก บรูน่าก็ลุกขึ้นเพื่อสาธิตชงกาแฟให้พวกเราดู เริ่มจากตระเตรียมอุปกรณ์ที่เก็บอยู่ในถุงหิ้วใบเล็ก พอวางจัดของเสร็จ บรูน่าก็หยิบถุงสีขาวที่ภายในอัดแน่นด้วยเมล็ดกาแฟ เธอหยิบเมล็ดกาแฟมาหนึ่งเมล็ดก่อนกัดเข้าไป พร้อมกับอธิบายว่าเพื่อเช็คเมล็ดกาแฟโอเคหรือไม่ ก่อนจะเทเมล็ดกาแฟถุงนั้นลงในถ้วยบนตาชั่ง แล้วนำไปบดในเครื่องบด ขณะที่บดเธอก็เล่าให้เราฟังว่าเธอเริ่มศึกษาเรื่องกาแฟมาได้ 6 ปีแล้ว

ภาพชินตาสำหรับบรูน่าตอนเด็กๆ เป็นภาพที่คุณพ่อดื่มกาแฟ เธออธิบายว่าคุณพ่อของเธอชอบดื่มกาแฟเป็นประจำ หลังรับประทานอาหารเสร็จจะต้องมีกาแฟปิดท้ายตลอด ช่วงเวลาที่คุณพ่อดื่มกาแฟเหมือนท่านหลุดไปอีกโลกหนึ่ง ทำให้บรูน่าอยากรู้จักกาแฟ

“กาแฟดึงให้บรูน่าอยู่กับปัจจุบันได้ ไม่ว่าจะดื่มหรือชง แล้วกาแฟมันเป็นเรื่องความละเอียดอ่อน เวลาชงกาแฟก็ต้องให้เกียรติคนปลูก” ขณะที่พูดบรูน่าก็รินน้ำร้อนลงในห่อกระดาษสีขาวภายในมีผงกาแฟที่เธอบดเอง น้ำกาแฟค่อยๆ หยดลงในแก้วที่รองไว้

บรูน่าเริ่มศึกษาเรื่องกาแฟเหมือนกับตอนเรียนภาษา เธอค้นข้อมูล ไปชิมกาแฟหลายๆ ร้าน เข้าไปขอเรียนจากคนที่เชี่ยวชาญด้านกาแฟ ตามไปดูไร่กาแฟทุกที่ทั้งในไทยและต่างประเทศ จนทำให้เธอสามารถแยกกาแฟแต่ละชนิดได้ แค่ดมกลิ่นหรือชิมก็รู้ว่ากาแฟจากที่ไหน

“กาแฟแต่ละที่จะมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง เช่น กาแฟบราซิลจะมีรสชาติที่ออกมันๆ ช็อกโกแลต เอธิโอเปียก็จะออกผลไม้เลย เปรี้ยวๆ แนวสตอเบอร์รี่ ส่วนเอเชียจะมีความมันๆ ช็อกโกแลต แต่แตกต่างกับของบราซิล เป็นกาแฟโบราณนิดหนึ่ง”

เมื่อความรู้พร้อม บรูน่าตัดสินใจทำกาแฟของตัวเอง ชื่อว่า ‘Brewna Coffee’ มาจากชื่อของบรูน่า (Bruna) ผสมกับคำว่า Brew ที่แปลว่าชง ซึ่งเป็นกาแฟลูกผสมระหว่างเมล็ดกาแฟจากดอยสะเก็ดและจากบ้านเกิดของคุณย่าบรูน่าเมืองมีนัสเชไรส์ เธอตั้งใจให้กาแฟตัวนี้ถ่ายทอดเรื่องราวชีวิตของเธอ

“บรูน่าชอบกินกาแฟแบบบราซิล กินแล้วนึกถึงบ้าน แม่ คนบราซิลตื่นด้วยกลิ่นกาแฟ พอได้ทำกาแฟของตัวเองก็อยากจะเล่าเรื่องให้คนอื่น บราซิลแทนบ้านเกิด ส่วนไทยแทนคำขอบคุณที่ทำให้เรารู้จักกาแฟมากขึ้น”

แม้การสนทนาครั้งนี้จะจบ แต่บรูน่าในวัย 26 ปียังคงเดินทางต่อไปเรื่อยๆ เพื่อค้นหาสิ่งใหม่ๆ ที่เธออยากทำ