รวบรวบคำสอนที่ได้จากไลฟ์ของ พระมหาไพรวัลย์ วรวณฺโณ พระลูกวัดสร้อยทอง เขตบางซื่อ กรุงเทพฯ ในวันที่ 5 ก.ย. 2564
นอกจากความสนุกสนานแล้วไลฟ์ของพระมหาไพรวัลย์ ยังแฝงคำสอน ธรรมะง่ายๆ ที่ให้ข้อคิดดีๆ ฟังแล้วสามารถนำไปปรับใช้ในการดำเนินชีวิต
“ตัดสินคนอย่าตัดสินแค่ที่ภาพ เพราะคนสร้างภาพมันเยอะ”
คำสอนแรก มาจากคอมเมนต์ต่างๆ ที่จับสังเกต ‘พื้นหลัง’ ในวันไลฟ์เฟซบุ๊กกับพระมหาสมปอง เมื่อวันที่ 3 ก.ย. 2564 มีหนังสือในตู้เยอะมาก ท่านบอกตัดสินคนอย่าตัดสินแค่ภาพที่เห็น
“กัลยาณมิตรคือเป็นเพื่อน เพื่อนแท้จะต้องตักเตือนได้เห็นอะไรไม่ดี ไม่ใช่ว่าปากว่าตาขยิบ”
คนที่เข้าชมไลฟ์ขอให้อธิบายคุณสมบัติ ‘กัลยาณมิตร’ พระมหาไพรวัลย์ บอกว่า กัลยาณมิตรคือเพื่อนที่กล้าเตือน เมื่อเห็นเราทำอะไรไม่ดี ตอนเราไม่รู้ตัวต้องกล้าเตือน
“ของมีค่า ถ้าไม่ถูกใช้ก็ไม่มีค่า”
พูดถึงกรณีที่เกิดดราม่าต่างๆ จากการไลฟ์กับพระมหาสมปอง เมื่อวันที่ 3 ก.ย. 2564 ที่ผ่านมา ว่า อย่าเคลมความเป็นพระพุทธศาสนาไว้คนเดียว มีของดีหรือของมีค่า แต่ถูกพับอยู่ในหีบ นึกถึงสภาพมีพระไตรปิฎก แต่คุณล็อกกุญแจ แต่ละวัดมีตู้พระไตรปิฎกไว้แต่ล็อกกุญแจมีไว้เพื่ออะไร พระไตรปิฎกต้องมีค่ามากกว่าเป็นอาหารปลวกหรือเปล่า เหมือนมีธรรมะดีมาก แต่จะสื่อกับคน แต่ไม่มีคนฟัง แล้วจะสื่อกับใคร ธรรมะทุกวันนี้นี้มีไว้แค่เทศน์ให้ผีฟัง แล้วจะมีประโยชน์อะไร ธรรมะต้องมีประโยชน์ เอามาแทรก เอามาหยอด เอามาย่อยไม่ใช่เก็บให้คนลืม
“ไปกอดสิ่งที่มันไม่มีอยู่แล้วเพื่ออะไร มันมีแต่ความทุกข์ ทุกข์ที่สุดของทุกข์ ก็คือทุกข์เพราะการไม่ยอมรับความจริง”
สอนคนที่กำลังลำบากในสถานการณ์ที่เศรษฐกิจไม่ดี ถ้าลำบากก็ให้ขายสิ่งมีค่าไม่ว่าจะเป็น ทอง, กระเป๋าราคาแพงๆ เพื่อให้ได้เงินมากินข้าว อย่าสร้างโลกอีกใบและปฏิเสธความจริง
“ถ้าใจเราเล็กความทุกข์จะใหญ่ แต่ถ้าใจเราใหญ่ความทุกข์จะเล็ก”
เล่าเรื่องตอนเด็กที่กลัวการฉีดยาและบอกว่าความเจ็บปวดบางอย่าง ตอนที่เราเป็นเด็กมันเหมือนจะใหญ่มาก เพราะเราเป็นเด็กใจเราเล็ก
