รีวิว ‘Ditto ปาฏิหาริย์ รักข้ามเวลา’ ภาพยนตร์ที่จะพาเรากลับไปสู่วันวานและความรักครั้งแรก

รีวิว Ditto ปาฏิหาริย์ รักข้ามเวลา ภาพยนตร์ที่จะพาเรากลับไปสู่วันวานและความรักครั้งแรก

ภาพจาก : MONGKOL MAJOR

Ditto รักต่างมิติ เข้าโรงฉายครั้งแรกในปี 2000 ในยุคที่ภาพยนตร์เกาหลีซาบซึงเรียกน้ำตากำลังมา และวันนี้ Ditto ก็กลับมาอีกครั้งในเวอร์ชั่นปี 2022 (ที่เราได้ดูกันในปี 2023) พร้อมกับความเปลี่ยนแปลงที่ทำให้ภาพยนตร์เรื่องนี้มีเสน่ห์ของอดีตและปัจจบันมาผสมกันอยู่

ภาพจาก : MONGKOL MAJOR

เรื่องย่อ Ditto 

คิมยง (รับบทโดย ยอจินกู) นักศึกษาคณะวิศวกรรมเครื่องกลจากปี 1999 ผู้ไม่มีเป้าหมายอะไรในชีวิตนอกจากการตามจีบ ซอฮันซอล (รับบทโดย คิมฮเยยุน) รุ่นน้องคนเก่งในคณะ แม้ว่าเขาจะไม่เอาไหนเรื่องความรักก็ตาม แต่วันหนึ่งเขาก็ได้ติดต่อคิมมูนี (รับบทโดย โชอีฮยอน) นักศึกษาที่อยู่ในอนาคตปี 2021 ที่คอยให้กำลังใจและคำแนะนำเขาเรื่องการจีบหญิง ทำให้เกิดเรื่องราวปาฏิหารย์กับชีวิตของทั้งสองคน

Ditto และความต่างของทั้งสองเวอร์ชั่น 

แม้จะเป็นภาพยนตรีเมก แต่ก็มีรายละเอียดที่ต่างออกไป ด้วยช่วงเวลาที่ขยับมา 20 ปี และการสลับเพศของตัวเอกทั้งสอง จากเวอร์ชั่นก่อนที่นางเอกอยู่ในอดีตปี 1979 พระเอกอยู่ในปี 2000 เวอร์ชั่นนี้ก็กลับฝั่งให้พระเอกมาอยู่ในอดีตปี 1999 ในขณะที่นางเอกอยู่ในปี 2021 แทน นอกจากนี้ยังมีการเพิ่มตัวละครอย่างน้องเต่า ‘ม็อกมัน’ เข้ามาเพื่อความน่ารักซึ่งเรียกรอยยิ้มจากคนดูไปได้ไม่น้อย

การเลือกที่จะกลับฝั่งและเพศของตัวละคร ส่งผลกับบริบทและเหตุผลของเรื่องไม่น้อย ตั้งแต่มุขตลกที่เล่น และเหตุผลของตัวละคร ซึ่งมีข้อดีและข้อด้อยต่างกันออกไป เพราะแม้จะทำให้สามารถเล่นมุขน่ารักมากมายที่ทำให้คนอินด้วยได้ แต่บริบททางด้านการเมืองที่ร้อนแรงของปี 1979 ซึ่งขาดหายเนื่องจากปีที่เปลี่ยนไปก็ทำให้ ความต่างของตัวละคร ยงและฮันซอลไม่เด่นชัดเท่า โซอุน (รับบทโย คิมฮานึล) และ ดงฮี (รับบทโดย พัคยงอู) ในเวอร์ชั่นก่อน แม้จะมีการใส่เรืองปัญหาที่เกิดในยุค 1999 เข้ามาบ้างก็ยังดูจะมีผลกับเรื่องน้อยกว่าก่อน และเพื่อทดแทนสิ่งนี้นักเขียนได้เพิ่มความขัดแย้งระหว่าตัวละครและรักสามเส้าเข้ามาให้เด่นขึ้น แต่ก็ทำให้ภาพยนตร์มีกลิ่นของความเป็นเมโลดราม่าชัดเจนกว่าเวอร์ชั่นก่อนด้วยเช่นกัน

ภาพจาก : MONGKOL MAJOR

สิ่งที่ขาดหาย และสิ่งที่ถูกเติมเต็ม

นอกจากที่กล่าวมาข้างต้น และบทสนทนาที่เปลี่ยนไป เรื่องแทบจะไม่เปลี่ยนไปเรื่องแทบจะไม่เปลี่ยนอะไรในจุดสำคัญอีกเลย ซึ่งมองในบางมุมอาจจะน่าเสียดายเพราะสำหรับบางคน Ditto เวอร์ชั่นนี้อาจจะเบาบางและจืดจางเกินไปสำหรับยุคสมัยนี้ที่ทั้งละครและซีรีส์มักมาพร้อมบริบททางสังคมแน่น ๆ และเชยไปสักหน่อย แต่หากใครโหยหารสชาติหวานหอมอบอุ่นของอดีต Ditto เวอร์ชั่นนี้อาจจะถูกใจไม่น้อย เพราะนอกจากรอยยิ้มที่มีเสิร์ฟให้ผู้ชมตลอดเรื่องแล้ว การแสดงของเรื่องนี้ก็เป็นจุดที่ดันบาร์ของเรื่องไปให้สูงขึ้น

ชื่อยอจินกูไม่เคยทำให้คนดูผิดหวังและในเรื่องนี้ก็เช่นกัน เพราะเขาถ่ายทอดคิมยงที่ช่างเพ้อฝันออกมาได้น่ารักน่าเอ็นดูและละเอียดละออ โดนเฉพาะฉากเรียกน้ำตาที่เหมือนปักมีดลงกลางใจคนดูได้อย่างแม่นยำ การแสดงของยอจินกูเป็นหนึ่งในสิ่งที่ถ่วงดุลของตัวละครไว้ให้เหตุผลที่ดูเบาหวิวมีน้ำหนักมากขึ้น และเคมีของเขากับโชอีฮยอนในบทมูนีก็คอยโอบอุ้มให้คนดูอยู่ในความฝันกับมิตรภาพข้ามมิติก่อนที่จะปล่อยให้คนดูตกลงมาในจุดสำคัญอย่างพอดิบพอดี เคมีดีชนิดที่ว่าแทบจะแซงหน้า คิมฮเยยุน ผู้รับบทฮันซอลที่เป็นรักแรกของคิมยงในเรื่องด้วยซ้ำ ส่วนักแสดงอื่น ๆ ก็เล่นดีไม่ตกจากมาตราฐาน ทั้งแบอินฮยอกที่สองสามปีนี้ผู้ชมได้เห็นหน้าบ่อย ๆ ทั้งในบทนำและบทสมทบ และนาอินอู ที่แม้จะออกมาไม่มากนั้นแต่ก็มีเสน่ห์น่าจับตาเหมือนเคย

ทั้งการแสดงที่ดี บทพูดที่น่ารัก มุขตลกสุดคลาสสิกของความต่างระหว่างสองยุค ร้อยเรียงไปกับเพลงประกอบเพราะ ๆ และบรรยากาศของยุค 2000 เหมาะกับกระแส Y2K ที่กำลังกลับมาทำให้ Ditto ปาฏิหาริย์ รักข้ามเวลา เป็นภาพยนตร์ที่แม้จะไม่ด้สมบูรณ์แบบแต่ก็กลมกล่อมไม่น้อย ถ้าใครอยากจูงมือคนรักเข้าโรงหนังไปดูอะไรเบา ๆ Ditto ก็เป็นหนึ่งในทางเลือกที่ดีที่จะกุมมือใครสักคนให้อุ่นใจก่อนที่จะเดินทางย้อนเวลาไปกับตัวละครทั้งคู่