The 8 Show เกมโชว์เลือดแลกเงิน : ถ้าชีวิตในโลกทุนนิยมถูกทำเป็นเกมโชว์

หลายคนที่ดูผ่านๆ อาจจะนึกว่า The 8 Show : เกมโชว์เลือดแลกเงิน เป็นรายการเรียลลิตี้ซึ่งจริงแค่ครึ่งเดียว เพราะมันเป็นซีรีส์ซ้อนเรียลลิตี้โชว์คิดง่ายๆ ก็คืออารมณ์เดียวกับ Squid Game ซึ่งเห็นกันบ่อยขึ้นมากหลังจากที่เกมปลาหมึกฮิต แต่หลังจากที่ได้ดูแล้วก็หมดคำถามว่าทำไม Netflix ถึงเลือกจับเรื่องนี้มาทำ เพราะถึงแม้ไอเดียหลายๆ อย่างจะเคยเห็นมาก่อน แต่การถ่ายทอดที่ยอดเยี่ยมทั้งการแสดงและภาพก็ทำให้ The 8 Show ก็ยังเป็นซีรีส์ที่สนุกและสมบูรณ์ด้วยหลายองค์ประกอบ โดยเฉพาะนัยยะทางสังคมที่เสียดสีได้ถึงใจ 

เรื่องย่อ The 8 Show : เกมโชว์เลือดแลกเงิน 

เรื่องราวเล่าผ่านมุมมองของชายหนุ่มคนหนึ่ง (รับบทโดย รยูจุนยอล) ที่กำลังจะฆ่าตัวตาย แต่กลับได้รับคำเชิญมาเล่นเกมโชว์ที่คัดเลือกผู้เข้าแข่งขัน 8 คนที่มีปัญหาชีวิตต่างกันมาอยู่ในอาคารปิดที่แบ่งเป็น 8 ชั้น ซึ่งพวกเขาจะเลือกเลขกันเองโดยไม่รู้ความหมายก่อนที่จะเข้ามา และชื่อชั้นก็ได้กลายมาแทนชื่อตัวละคร เวลาที่นี่เป็นเงินเป็นทองของจริงเพราะทุกวินาทีที่ผ่านไปพวกเขาจะได้เงินรางวัลเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ โดยที่พวกเขาจะต้องทำตามกฏเรียบง่ายไม่กี่ข้อ

เพื่อที่จะสะสมและออกจากเกมพร้อมเงินรางวัลก้อนโดพวกเขาต้องร่วมมือหาทางเพิ่มเวลาเพื่อยืดระยะที่พวกเขาจะได้เล่นเกมต่อ แต่ปัญหาก็เริ่มเกิดขึ้นเมื่อพวกเขาได้รู้ว่า ‘ค่าเวลา’ แต่ละนาทีของพวกเขาไม่เท่ากัน และชะตาของคน ‘ชั้นต่ำ’ นั้นอยู่ในมือของคน ‘ชั้นสูง’ พวกเขาจะตัดสินใจอย่างไรเล่นต่อหรือพอ แต่เกมจะหยุดได้เมื่อเวลาในเกมหมด มีคนตาย หรือกล้องทั้งหมดโดนปิดจนถ่ายทำไม่ได้เท่านั้น ติดตามการตัดสินใจของผู้เข้าแข่งขันทั้งแปดได้ในเรื่อง 

ซีรีส์ดูมันสำหรับคอซีรีส์เซอร์ไววัล และสายชอบตีความ 

จุดเด่นของ The 8 Show คือเป็นซีรีส์ที่จะดูเอามันก็ดูได้ แต่ถ้าตีความก็ยิ่งสนุก อ่านเรื่องย่อเท่านี้ก็คงพอรู้ว่า The 8 Show นั้นเสียดสีสังคมทุนนิยมที่ยากเหลือเกินที่จะข้ามไปสู่ชนชั้นที่สูงกว่าในทุกกระเบียด และยิ่งเมื่อนำตัวละครซึ่งใช้เลขชั้นแทนชื่อมารวมกับกฏกติกาในเรื่องก็ทำให้เห็นภาพของโครงสร้างสังคมทุนนิยมและสิ่งที่ซีรีส์จะสื่อชัดเจนยิ่งขึ้น ผ่านทางตัวละครที่เป็นตัวแทนของแต่ละชนชั้นในสังคม รวมถึงรายละเอียดอื่นๆ อาทิ

• ชนชั้นคือสิ่งที่ติดตัวเรายิ่งกว่าชื่อ – เมื่อดูจบสิ่งที่เราอาจจะแทบจำไม่ได้คือชื่อตัวละคร เพราะทั้งเรื่อง ตั้งแต่ก้าวเข้ามาในเกมพวกเขาจะถูกเรียกด้วยชื่อชั้นที่อยู่ สะท้อนให้เห็นการที่สังคมเห็นความสำคัญของชนชั้นมากกว่าตัวบุคคล
• ความเท่าเทียมจอมปลอม – เมื่อแรกที่ทุกคนเข้ามามองเผินๆ ทุกอย่างดูเท่าเทียมดี ทุกคนใส่เสื้อผ้าเหมือนกัน มีอาหาร น้ำ ห้อง มีพื้นที่ส่วนกลาง แต่ที่จริงส่วนกลางนั้นปลอมเกือบทั้งหมด ไม่ต่างกับความเจริญที่แพงจนจับต้องไม่ได้สำหรับคนบางชนชั้นในสังคมยุคใหม่ ส่วนความเหลื่อมล้ำที่มาพร้อมกับ ‘ชั้น’ นั้นซ่อนอยู่ในห้องอย่างมิดชิด อาหารและน้ำที่มีให้กลับถูกส่งจากบนลงล่าง ดังนั้นชีวิตของชนชั้นล่างจะขึ้นอยู่กับความเมตตาของคนข้างบนและต้องจำใจรับต่ำแหน่งเบี้ยล่างอย่างไร้ทางเลือก ฉะนั้นเกมจะเท่าเทียมได้อย่างไรในเมื่อแค่การเดินขึ้นบันไดก็ยังยากเกินไปสำหรับใครบางคนแล้ว
• เวลาของเราไม่เท่ากัน เงินก็เช่นกัน – เงินรางวัลในเรื่องก็เหมือนค่าแรงในชีวิตจริง ที่สุดท้ายเวลาของคน ‘ชั้นบน’ ก็มีค่ามากกว่า ‘คนข้างล่าง’ รายได้ต่อนาทีที่ไม่เท่ากันทุบทำลายความเชื่อที่ว่าตราบใดที่คุณอยู่และทำงานในสังคมคุณจะสามารถลืมตาอ้าปากได้ แต่ความจริงแล้ว แม้จะจ่ายค่าตัวแพงเท่าไหร่ เงินเฟ้อที่สะท้อนอยู่ในการส่ัง ‘รูมเซอร์วิส’ ก็จะตามมาแว้งกัดเข้าข้างหลังจนได้ ส่วนคนรวยท่ีนั้นไม่ว่าเงินจะเฟ้อแค่ไหนก็ไม่กระทบแถมเงินยังไหลมาอย่างง่ายดาย ไม่ต่างกับสังคมภายนอกที่คนรวยก็มีแต่รวยขึ้น ส่วนค่าแรงขั้นต่ำแม้จะสูงแค่ไหนค่ากินอยู่ก็จะสูงขึ้นเป็นเงา 
• คนชั้นสูงไม่ได้เลือกเกิดมาบนนั้น –  แต่ก็อาจจะไม่เลือกที่จะช่วยให้เกิดความเท่าเทียมด้วยเช่นกัน เพราะมันง่ายเหลือเกินที่จะทำตามใจในเมื่อความเป็นไปของสังคม ความเป็นอยู่ของคนอื่น สวัสดิการต่าง ๆ ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อพวกเขาสักเท่าไหร่ เพราะแค่เพียงปิดประตูห้องพวกเขาก็ไม่ต้องรับฟังเสียงของใครอีก แถมทรัพสินและอำนาจที่อยู่ในมือก็เป็นสิทธิโดยกำเนิด (หรือในกรณีนี้ก็เป็นสิทธิที่มาพร้อมกับชั้นที่อยู่) บังคับใช้ได้ตามใจ
• ความยุติธรรมของ ‘คุณค่าของตนเองที่สามารถแลกเปลี่ยนกันได้’ – ในช่วงแรกที่เกมดำเนินไปตามหลักการที่ร่วมตั้งกันขึ้นมาคนที่ทนหิวได้ก็กินน้อยหน่อยและแบ่งปัน คนที่แข็งแรงก็แบ่งกำลังมาช่วย ส่วนข้างล่างที่อาจจะทำงานได้น้อยกว่าก็รับหน้าที่สุขาภิบาล การยอมรับสิ่งปฏิกูลของคนทุกชั้นกลายเป็น “คุณค่าของตนเองที่สามารถแลกเปลี่ยนกันได้” ของชนชั้นล่าง ก็ดูคล้ายว่าทุกอย่างในสังคมเล็กๆ ในเรื่องจะสะท้อนในเห็นโครงสร้างสังคมที่ทุกอย่างขึ้นอยู่กับความเมตตาของนายทุน เพราะหากไปแตะต้องแล้วนายทุนเกิดไม่พอใจ คนเดือดร้อนก็คือคนชนชั้นล่างเอง ดังนั้นไม่ว่าพวกเขาจะแลกคุณค่าที่มีจนไม่มีอะไรเหลือให้แลก ความยุติธรรมก็ไม่มีวันเกิดกับเขาในสังคมทุนนิยมนี้ 
• ความสนใจคือสิ่งที่ต้องไขว่คว้าไม่แพ้เงินตรา – การที่เวลาเพิ่มขึ้นได้และเกมดำเนินต่อไปได้ด้วยควาสนใจของผู้ชม แทนที่จะเป็นแรงงานที่พวกเขาใส่เข้าไปนั้นสะท้อนให้เห็นถึงการวัดคุณค่าของสัมคมปัจจุบันที่ความสนใจนั้นมีค่าเหมือนเงินทองและชีวิตที่บีบให้คนวิ่งหาแสงอย่างไม่มีทางเลือก สิ่งที่ทำให้คนสนใจมากที่สุด คือชีวิตที่หักเหไปมาและบิดเบี้ยว แต่ความสนใจนั้นทำให้เกิดแรงกระเพื่อมทางสังคมจริงหรือไม่ ก็เปล่าเลยชีวิตนอกเกมยังคงดำเนินไปอย่างที่มันเคยเป็น

The 8 Show : เกมโชว์เลือดแลกเงิน  จึงเป็นภาพสะท้อนของความหวังที่ลวงตาคนในสังคมทุนนิยมว่า 

‘ถึงจะมีวิธีขายและซื้อ แต่ความจริงแล้วเราไม่สามารถซื้ออะไรได้เลย พูดอีกอย่างหนึ่งก็คือเราต้องใช้ชีวิตตามที่กำหนดมาไว้ในตอนแรก’ ทุกอย่างในซีรีส์ช่างทำให้เราปวดใจกับความเป็นไปของชีวิตที่ที่ดูจะเปลี่ยนได้ยากยิ่งในสังคมที่เราอยู่ และนำไปสู่คำถามหนึ่งข้อที่ติดใจเราไปจนจบ end credit 

‘จะบอกเล่าความจริงไปทำไม ในเมื่อทุกคนต่างเหนื่อยหน่ายกับชีวิตตัวเองทั้งนั้น สิ่งที่ผู้กำกับยูพยายามจะสื่อทุกคนก็รู้กันทั้งนั้น…แต่มันไม่สนุก’

ฉะนั้นแม้ความเหลื่อมล้ำและชนชั้นจะไม่ใช่ประเด็นที่แปลกหรือแตกต่างกับซีรีส์เซอร์ไววัลอื่นๆ มากมายนัก แต่ประเด็นใน The 8 Show : เกมโชว์เลือดแลกเงิน ก็ยังคงเป็นประเด็นที่ควรจะถูกถามต่อไปจนกว่าจะมีการเปลี่ยนแปลง

ดู The 8 Show : เกมโชว์เลือดแลกเงิน ได้แล้วตั้งแต่วันที่ 17 พฤษภาคมทาง Netflix 

#The8show #เกมโชว์เลือดแลกเงิน #NetflixTH #TODAYPLAY