The Stone พระแท้ คนเก๊ เป็นภาพยนตร์ที่ดึงดูดผู้คนได้ ด้วยความเข้มข้นของวงการพระเครื่อง ที่มีมูลค่าหลากหลายตามแต่คนจะมอง ว่าเป็น หิน ผง เหรียญ หรือสิ่งศักดิ์สิทธ์ ซึ่งเรารู้ว่ามีมูลค่ามหาศาล แต่พิสูจน์ได้ยากยิ่งในสายตาคนธรรมดาว่าแท้หรือปลอม รวมไปถึงไลน์อัพนักแสดงชวนใจเต้นได้ตั้งแต่ตัวอย่างที่บอกเล่าเรื่องราวผ่านมุมมองไอ้หนุ่มหน้าใหม่ ในวงการพระเครื่องที่มีแต่เสือ สิงห์ กระทิง แรด

[เรื่องย่อ The Stone พระแท้ คนเก๊]

‘เอก’ (เจ้านาย-จินเจษฎ์ วรรธนะสิน) ลูกของอดีตตำรวจ ที่กำลังตกอยู่ในสถานการณ์เดือดร้อน เพราะต้องการเงินก้อนใหญ่มารักษาพ่อที่ป่วยหนัก จึงตัดสินใจนำพระเครื่องของพ่อ ไปประเมินราคากับเซียนพระชื่อดังสนั่นโซเชียล อย่าง ‘เซ้ง พาราไดซ์’ (จ๋าย-อิชณน์กร พึ่งเกียรติรัศมี)

แต่ก่อนที่ เอก จะถูกหลอกให้ขายในราคาถูกเกินจริง เขาได้รับความช่วยเหลือจากนางฟ้าวงการพระเครื่อง อย่าง ‘เซียนหมวย’ (อ๊ะอาย-กรณิศ เล้าสุบินประเสริฐ) ที่เข้ามาขัดจังหวะพอดี เซียนหมวย เปิดเผยความจริงว่า พระของเอก คือ ‘พระสมเด็จเฮียรัตน์’ พระเครื่องในตำนาน ที่เกี่ยวพันกับคดีดัง ซึ่งหายสาบสูญจากวงการมากว่า 30 ปี และมีมูลค่าสูงถึงหลักร้อยล้านบาท 

ทั้งสองจึงร่วมมือกันเพื่อนำพระไปประกวด และหาช่องทางขายพระสมเด็จองค์นี้ แต่การกระทำดังกล่าว ไม่ได้ดึงดูดเพียงแค่นักสะสมทั่วไป แต่ยังมี ‘พ่อสุนทร’ (ตู่-นพพล โกมารชุน) เจ้าพ่อวงการพระ และ ‘วิคเตอร์’ (ฮิวโก้-จุลจักร จักรพงศ์) ชายปริศนา ที่เข้ามาหมายตาพระองค์นี้ด้วย 

โดยที่เอกไม่ทันรู้ตัวว่า พระแท้ที่เขาถืออยู่ จะนำพาเขาไปสู่อะไร

[เปิดม่านความลับของวงการพระเครื่อง]

สิ่งที่ทำให้ The Stone พระแท้ คนเก๊ น่าสนใจและแปลกใหม่ คือการที่ภาพยนตร์ไปแตะประเด็นวงการพระเครื่อง วัตถุที่ทุกคนรู้ว่ามีมูลค่ามหาศาล และเป็นของที่เราเห็นได้ทุกวัน แต่ขณะเดียวกันก็ห่างไกลจากความเข้าใจของคนทั่วไป 

ด้วยปริศนาของมูลค่าที่มีที่มาซับซ้อน เกินกว่าที่คนนอกวงการจะหยั่งถึง และ The Stone สามารถถ่ายทอดความซับซ้อนนี้ออกมาได้อย่างเข้าใจง่าย สนุก และน่าเชื่อถือ สำหรับผู้ชมที่ไม่เคยรู้จักวงการนี้มาก่อน ความแปลกใหม่อีกประการของภาพยนตร์ คือการนำเสนอในแง่มุม ที่ใครต่างก็รู้แต่ไม่อยากจะพูดออกมาด้วยปากตัวเอง นั่นคือมุมที่มองพระเครื่องในฐานะสินค้าหรือสกุลเงินชนิดหนึ่ง มากกว่าจะเป็นวัตถุศักดิ์สิทธิ์เพื่อการบูชา หรือเป็นของขลังของนักสะสม รวมถึงไอเทมของจอมขมังเวทย์ตีรันฟันแทงไม่เข้า

แม้จะมีการแตะประเด็นเรื่องปาฏิหาริย์อยู่บ้าง แต่ก็เป็นในเชิงของการเพิ่มมูลค่าให้กับตัวพระเครื่องมากกว่า เมื่อมองในแง่นี้ ทำให้นึกถึงการทำธุรกิจพุทธพาณิชย์จ เช่นเดียวกับในซีรีส์ อย่าง ‘สาธุ’ 

ทว่า The Stone กลับนำเสนอออกมาในรูปแบบที่โหด มันส์ ดิบ และเถื่อนกว่า ด้วยฉากแอ็คชั่นและการตัดต่อ ที่เพิ่มอรรถรสให้กับเรื่องได้อย่างลงตัวชนิดไม่มีช่วงเบื่อ

[ฝีมือแสดงชั้นเซียน ร่ายมนต์ให้พระเครื่องมีชีวิต]

สิ่งที่ทำให้ภาพยนตร์มีเสน่ห์มากขึ้น คือการแสดงระดับเซียนของนักแสดงทั้งรุ่นเก๋าและรุ่นใหม่

ตู่-นพพล โกมารชุน ตีความตัวละคร ‘พ่อสุนทร’ ออกมาได้อย่างนุ่มนวล แต่แฝงไว้ด้วยความเลือดเย็น จ๋าย-อิชณน์กร พึ่งเกียรติรัศมี ทำให้ผู้ชมเชื่อสุดใจว่าเขาคือเซียนพระปากแจ๋วแต่ใจเสาะ และ ฮิวโก้-จุลจักร จักรพงศ์ ที่ใส่รายละเอียดในการแสดงอย่างเต็มที่ ให้กับตัวละครที่มีบทพูดไม่มากนัก

ด้านนักแสดงรุ่นใหม่ก็จี๊ดจ๊าดไม่แพ้กัน อ๊ะอาย-กรณิศ เล้าสุบินประเสริฐ สลัดภาพความน่ารักจากไอดอลสาววงโฟร์อีฟ มาเป็นเซียนหมวยได้อย่างน่าเชื่อถือ และ เจ้านาย-จินเจษฎ์ วรรธนะสิน ที่แสดงให้เห็นพัฒนาการในการแสดงได้อย่างเห็นได้ชัดจากบทนี้

หากจะมีข้อกังขาใดเกี่ยวกับ The Stone ก็คงเป็นช่วง 40 นาทีหลังของเรื่องและประเด็นที่ถูกแทรกเข้ามา ซึ่งในแง่มุมหนึ่งนั้น อาจมองว่าเป็นการพลิกประเภทของภาพยนตร์ (genre) ในนาทีสุดท้ายได้อย่างชาญฉลาด แต่ในอีกแง่มุมก็อาจมองว่า เป็นส่วนที่ไม่กลมกลืนกับภาพรวมของเรื่องก็ได้เช่นกัน

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้ฉากท้ายๆ ของเรื่องทรงคุณค่าเป็นพิเศษ คือการแสดงของ นพพล โกมารชุน ที่แสดงฝีมือออกมาได้อย่างเฉียบขาด สมบูรณ์แบบทั้งการตีความและถ่ายทอด รวมถึงการแสดงของ อ๊ะอาย ที่รับไม้ที่ถูกส่งมาให้ได้อย่างเข้ามือ

แม้ว่า The Stone พระแท้ คนเก๊ อาจจะไม่ถูกใจผู้ชมไปเสียทุกแง่มุม แต่ความดีที่ไม่อาจมองข้ามได้เลย คือการที่ภาพยนตร์เรื่องนี้สามารถมอบความรู้สึกแปลกใหม่ สดชื่น และสนุกได้อย่างต่อเนื่อง โดยไม่ทิ้งจังหวะให้ผู้ชมรู้สึกเบื่อ 

มากกว่านั้น การกล้าเปิดม่านวงการพระเครื่อง ซึ่งเป็นโลกที่เต็มไปด้วยความลับ มูลค่า และความเชื่อที่ซ้อนทับกันอย่างซับซ้อน ให้ผู้ชมได้เข้าใจมากขึ้นผ่านความบันเทิงที่ครบรส ก็เป็นสิ่งที่ต้องชื่นชม และเป็นผลงานที่เดบิวต์การกำกับและเขียนบท ของ เป้ – อารักษ์ ได้อย่างงดงาม กับภาพยนตร์แนวที่หาดูได้ไม่ง่ายนักในวงการภาพยนตร์ไทย