หญิงอังกฤษชนะคดี ฟ้องนายจ้างไม่ให้เลิกงานเร็วเพื่อไปรับลูกที่โรงเรียน ได้เงินชดเชยเกือบ 10 ล้านบาท

แม่ชาวอังกฤษชนะคดี ฟ้องร้องนายจ้างไม่อนุญาตให้เลิกงานเวลา 17.00 น. เพื่อไปรับลูกที่เนอสเซอรี่ ได้เงินชดเชย 185,000 ปอนด์ หรือประมาณ 8.3 ล้านบาท 

วันที่ 8 ก.ย. 2564 เว็บไซต์บีบีซีรายงานว่า อลิส ทอมป์สัน หญิงชาวอังกฤษ ซึ่งถูกนายจ้างปฏิเสธไม่ให้เลิกงานในเวลา 17.00 น. เพื่อไปรับลูกที่เนอสเซอรี่ จนต้องตัดสินใจลาออกจากงาน และกลายเป็นคดีฟ้องร้องกับนายจ้าง ในที่สุดศาลได้ตัดสินให้ชนะคดี สั่งนายจ้างจ่ายเงินชดเชยเป็นจำนวนเงิน 185,000 ปอนด์ หรือประมาณ 8.3 ล้านบาท 

ในการพิจารณาคดีดังกล่าว ศาลพิพากษาแล้วเห็นว่า การที่นายจ้างปฏิเสธคำขอร้องของทอมป์สันที่ต้องการเลิกงานเร็วกว่าปกติ แลกกับการเข้างานเร็วกว่าเวลาเพื่อให้ครบชั่วโมงการทำงาน โดยให้เหตุว่าต้องไปรับลูกที่เนอสเซอรี่ให้ทันเวลานั้น เป็นพฤติกรรมที่แสดงถึงการกีดกันทางเพศ 

ภายหลังการตัดสิน ทอมป์สันเปิดใจกับบีบีซีว่า “นี่เป็นการเดินทางที่ยาวนานและเหน็ดเหนื่อยมากๆ ฉันทุ่มเททั้งกายและใจให้กับอาชีพนายหน้าอสังหาริมทรัพย์มานานกว่าทศวรรษ แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จเท่าไร ในสภาพสังคมที่ให้ความสำคัญกับผู้ชายมากกว่าผู้หญิง แม้ฉันจะทุ่มเททำงานหนักตลอดมาเพื่อสร้างความสัมพันธ์กับลูกค้าจำนวนมาก” 

ทั้งนี้ อลิส ทอมป์สัน เป็นอดีตผู้จัดการฝ่ายขายของบริษัทตัวแทนอสังหาริมทรัพย์เล็กๆ แห่งหนึ่งในกรุงลอนดอน เธอทำงานกับบริษัทแห่งนี้มาระยะเวลาหนึ่งก่อนที่จะตั้งครรภ์ในปี 2561 หลังสิ้นสุดระยะเวลาลาคลอด ทอมป์สันได้กลับไปทำงานและขอร้องนายจ้างพิจารณาให้เธอเลิกงานในเวลา 17.00 น. แทนเวลาเลิกงานปกติคือ 18.0 น. เพื่อไปรับลูกที่เนอสเซอรี่ 4 วันต่อสัปดาห์ 

อย่างไรก็ดี นายจ้างของทอมป์สันได้ปฏิเสธคำร้องขอดังกล่าว โดยให้เหตุผลว่า ไม่สามารถอนุญาตให้เธอทำงานนอกเวลาได้ แม้ทอมป์สันจะขอเข้างานเร็วกว่าเดิมในเวลา 8.00 น. ถึง 17.00 น. เพื่อให้ครบชั่วโมงการทำงานก็ตาม 

ทอมป์สันกล่าวว่า “ฉันขอให้พวกเขายืดหยุ่นเรื่องเวลาการทำงาน แต่กลับไม่ได้รับการพิจารณาอย่างจริงจัง ฉันได้เสนอในสิ่งที่ฉันต้องการไปแล้ว แต่หากสิ่งนั้นไม่ได้เป็นผลดีกับบริษัท มันคงจะดีถ้าพวกเขายื่นข้อเสนออะไรบางอย่างกลับมา” พร้อมระบุว่า หากเขาต้องการให้ฉันเข้างานเร็วขึ้น อาจจะเป็น 8.00-17.00 น. เพื่อให้ครบชั่วโมงการทำงาน ฉันก็ยินดี แต่นี่ไม่ได้ทางออกอะไรให้ฉันเลย ไม่มีการรับฟัง ไม่มีการพิจารณาใดๆ ฉันไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากตัดสินใจลาออก 

“ทำอย่างไรคนเป็นแม่ถึงจะมีโอกาสทำงานและดูแลครอบครัวไปพร้อมๆ กันได้ นี่มันปี ค.ศ. 2021 แล้วไม่ใช่ ค.ศ. 1971 ฉันมีลูกสาว และฉันก็ไม่ต้องการให้เธอต้องเจอสภาพแบบเดียวกันในอีก 20-30 ปีจากนี้ เมื่อเธอต้องเข้าสู่สังคมการทำงาน” เธอกล่าว และเสริมว่า ความพยายามครั้งนี้คุ้มค่ามากๆ ที่ได้ยืนหยัดเพื่อสิ่งที่ถูกต้อง