เส้นทาง ‘ตอง-วทันยา อมตานนท์’ ผู้ติดปีกคาเฟ่อัตโนมัติ ‘เต่าบิน’

นาทีนี้เชื่อว่าคงไม่มีใครไม่รู้จัก ‘เต่าบิน’ ตู้กดขายเครื่องดื่มที่ทำได้สารพัดเมนูจนเหมือน ‘คาเฟ่อัตโนมัติ’ หลังเปิดตัวมาปีกว่า เต่าบินเติบโตอย่างรวดเร็วจนตอนนี้ติดตั้งไปแล้วมากกว่า 1,500 ตู้

ความสำเร็จของ ‘เต่าบิน’ ซึ่งเป็นอีกธุรกิจในเครือ ‘ฟอร์ท คอร์ปอเรชั่น’ เจ้าของตู้บุญเติม ปฏิเสธไม่ได้ว่าส่วนหนึ่งมาจากความสามารถและความมุ่งมั่นของ ‘ตอง-วทันยา อมตานนท์’ บุตรสาวคนโตของ ‘พงษ์ชัย อมตานนท์’ แห่งอาณาจักรฟอร์ทฯ

โดยเธอเข้ามามีส่วนช่วยในการพัฒนาโปรดักต์ ดีไซน์เมนูเครื่องดื่มทั้งหมด ดูแลเรื่องการตลาดรวมไปถึงการขยายธุรกิจ

แต่กว่าจะติดปีกเต่าบินให้มาถึงวันนี้ได้ เส้นทางชีวิตของเธอรวมถึงเต่าบินก็ไม่ง่าย TODAY Bizview จึงอยากชวนไปรู้จักเธอให้มากขึ้นใน 20 ข้อกัน

1.ตอง-วทันยา อมตานนท์ ปัจจุบันอายุ 31 ปี บุตรสาวคนโตของ ‘พงษ์ชัย อมตานนท์’ แห่งเครือฟอร์ท คอร์ปอเรชั่น บริษัทที่ทำธุรกิจเทคโนโลยีหลายอย่าง รวมไปถึง ‘ตู้บุญเติม’

2.ตอนประถม คุณตองเรียนที่ รร.ราชวินิต มัธยมต้นเรียนที่ รร.สตรีวิทยา วิชาที่ไม่ชอบที่สุดคือ ภาษาอังกฤษ

3.ตอนมัธยมปลาย ย้ายไปเรียนโรงเรียนประจำ St.Edward’s School, Oxford ประเทศอังกฤษ ผลของการไม่ชอบภาษาอังกฤษมาก ทำให้ในช่วงแรกที่ไปเรียนที่อังกฤษ คุณตองสอบตกเกือบทุกวิชา ทำได้ดีคือคณิตศาสตร์และศิลปะ เพราะไม่ต้องใช้ภาษา เธอใช้เวลาอยู่ราวปีครึ่งก็สามารถพัฒนาภาษาและเข้าใจมากขึ้นได้

4.หลังจบไฮสกูล คุณตองเลือกเรียนต่อ ป.ตรี ที่ Imperial College ในด้านวิศวกรรมศาสตร์ เพราะรู้สึกว่าสิ่งที่มีอิมแพคและสร้างการเปลี่ยนแปลงให้โลกได้คือการแพทย์และเทคโนโลยี แต่กลัวเลือด เลยเลือกไปทางเทคโนโลยี ทำให้เข้าเรียนคณะวิศวะ

5.แต่พอไปเรียนแล้ววิศวะเข้าจริงๆ คุณตองบอกว่าเธอไม่ชอบเลย เพราะสุดท้ายมารู้ตัวเองว่าชอบทำในสิ่งที่มีไดเร็กชัดเจนว่าไปทางไหน แต่ก็เรียนจบมาได้ภายใน 3 ปีตามหลักสูตร โดยสอบผ่านหมด

6.หลังจบปริญญาตรี เธอเลือกเรียนต่อปริญญาโทในด้านการจัดการที่ University College London (UCL) เพราะรู้สึกว่าเป็นคอร์สที่มีความรู้ครบครันที่ทำให้คนที่เรียนไปเริ่มธุรกิจของตัวเองได้เลย

7.หลังเรียนจบ เธอย้ายตามไปอยู่กับแฟน (ซึ่งเป็นสามีในปัจจุบัน) ที่สหรัฐอเมริกา เนื่องจากแฟนได้งานทำที่ไมโครซอฟท์

8.ระหว่างรอ work permit ลองทำออกแบบภายใน ไปแข่ง Hackathon ฯลฯ จนค้นพบว่าตัวเองมีความแข็งแรงมากในความเข้าใจด้านเทคนิคัลและศิลปะ และในที่สุดก็ได้ทำงานเป็น UX Designer ที่ไมโครซอฟท์

9.คุณตองทำงานที่ไมโครซอฟท์เกือบ 3 ปี ก็ลาออกมาทำสตาร์ทอัพ ซึ่งเธอบอกว่าสนุกมาก เพราะได้ทำงานใกล้ชิดกับลูกค้าและยูสเซอร์มากขึ้น นอกจากนี้ยังได้ทำมาร์เก็ตติ้งและแบรนดิ้งให้ลูกค้าด้วย

10.หลังจากปีครึ่งที่สตาร์ทอัพโลกก็มีโควิดพอดี คุณตองเลยได้มีโอกาสกลับมาไทย แล้วก็มาดูๆ ว่าที่ไทยมีอะไรให้ทำบ้าง ก็มาพบว่าที่บ้านมีโปรเจ็กต์ทำตู้กาแฟอยู่

11.เธอบอกว่าตอนนั้นยังไม่มีอะไรเลยนอกจากเทคโนโลยีที่คิดว่าไปได้ดี ไม่มีแบรนดิ้ง แผนงาน มาร์เก็ตติ้ง ไม่มีแม้กระทั่งสูตร มีแค่กล่องเปล่าและเมคานิกข้างใน เธอคิดว่าน่าสนใจ และดูท้าทาย เลยตัดสินใจลองทำดู

12.เธอบอกว่าอุปสรรคสำคัญของการพัฒนาเต่าบิน คือฟอร์ทเป็นบริษัทเทคโนโลยีอายุ 30 กว่าปี แต่ไม่เคยจับต้องอะไรที่เกี่ยวกับอาหารเลย ไม่มีการผลิตใดที่ออกมาเป็นเครื่องดื่ม เต่าบินจึงเป็นเรื่องใหม่มาก ทำให้ต้องเปลี่ยนมายด์เซ็ตของคนในองค์กร เซตอัพโอเปอเรชั่นใหม่ๆ ขึ้นมา พอขยายตัวเร็ว ก็มีความยากในการบริหารอีก นั่นเลยเป็นเรื่องยากสำหรับเธอมากๆ ช่วงแรกๆ เธอเครียดมาก แต่ตอนนี้ก็เรียนรู้ที่จะปล่อยวาง

13.ด้วยความที่อยากเป็นทุกวันของทุกคน ทำให้เต่าบินพยายามออกแบบมาโดยคำนึงถึงสุขภาพ และความชอบของทุกๆ คน จึงพยายามพิถีพิถันทั้งในเรื่องการออกแบบให้เลือกระดับความหวานได้ การเลือกใช้นมผงที่มาจากนมสดแท้ 100% ไม่ใช้ครีมเทียมซึ่งมีไขมันที่เป็นสาเหตุให้เกิดไขมันพอกตับ เป็นต้น

14.แต่ละเมนูที่ดีไซน์ออกมา คุณตองให้บาริสต้ามาเป็นมีส่วนร่วมในการคิดสูตร ความพิถีพิถันยังรวมไปถึงเมล็ดที่ใช้ อย่างกาแฟคั่วอ่อนที่ใช้ ก็เป็นสายพันธุ์เกอิชาและโมซาร์ท ซึ่งมีราคาแพงมากๆ ถึงขึ้นที่ร้านอื่นอาจจะขายแก้วละ 200 บาท แต่เต่าบินขายได้ในราคา 50 บาท นั่นเพราะไม่ใช้พนักงาน ไม่ต้องมีหน้าร้าน ทำให้ประหยัดต้นทุนไปได้

15.ต้นเดือน มิ.ย. 2565 เต่าบินวางตู้ไปแล้วราว 1,500 ตู้ เป็นของบริษัทบริหารเอง 60% ที่เหลือบริหารโดยตัวแทน ซึ่งจะได้รายได้กันคนละครึ่ง ทั้งนี้ ตู้เต่าบิน 1 ตู้ที่บริษัทบริหารเองจะใช้เวลาประมาณ 1 ปีครึ่งในการคืนทุน

16.เธอบอกว่าเต่าบินนับเป็นความภูมิใจมาก เพราะเป็นนวัตกรรมที่ใช้คนไทยพัฒนาแบบ 100% โดยนักลงทุนจากสิงคโปร์ที่สนใจเต่าบินพูดว่า “ท้ายที่สุดก็มีอะไรบางอย่างจากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ให้เราภูมิใจแล้ว” จากที่ปกติภูมิภาคนี้มักเป็นผู้ตามในเรื่องเทคโนโลยี แต่เต่าบินได้ทำให้เห็นว่าเราก็เป็นผู้นำได้ ทำให้คุณตองดีใจมาก

17.คุณตองบอกว่า หัวใจที่ทำให้ตัวเองและเต่าบินประสบความสำเร็จ คือการ adaptation หรือปรับตัวให้ได้ ปรับตัวให้เร็ว และยอมที่จะปรับตัว บางคนเจออะไรที่เปลี่ยนแปลงไปคือไม่สู้ กลับไปอยู่ที่เดิม ไม่ยอมปรับตัวไปตามสถานการณ์และพื้นที่

18.ส่วนเต่าบินเป็นธุรกิจที่ทำขึ้นมาเพื่อการนี้ ซึ่งหมายถึงการ adaptation เนื่องจากในตู้สามารถปรับเปลี่ยนได้ตลอดเวลา เธอบอกว่าเต่าบินถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเก็บข้อมูลได้ด้วย เช่น อะไรขายดี โลเคชั่นไหนเริ่มขายได้ดีน้อยลง ทำให้สามารถย้ายไปโลเคชั่นอื่นได้

19.เธอบอกอีกว่า สิ่งที่ได้เรียนรู้จากการทำเต่าบินคือ การเอาโปรโตไทป์ไปให้ลูกค้าทดสอบให้เร็วที่สุดเป็นสิ่งสำคัญ โดยที่ไม่ต้องไปกังวลมากว่ามันจะใช้ได้ 100% หรือเปล่า ธุรกิจเทคโนโลยี time to market ต้องสั้นมากที่สุด และทดสอบให้เร็วที่สุด เพราะตราบใดที่ไม่ validate กับลูกค้าว่าสิ่งที่เราทำอยู่ถูกหรือเปล่า มันก็เสี่ยงว่าสิ่งที่เราทำอยู่ไม่ใช่สิ่งที่ลูกค้าต้องการ

20.สำหรับก้าวต่อไปของเต่าบิน เธอบอกว่าอยากใส่อะไรลงไปเพิ่มเติมอีกให้ได้ ซึ่งนั่นก็คือ ‘ไข่มุก’ โดยอยู่ระหว่างการพัฒนา นอกจากนี้ก็อยากขยายไปต่างประเทศ โดยเล็งๆ ไว้ว่าเป็นประเทศในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ก่อน เพราะวัฒนธรรม สภาพอากาศ และรูปแบบการจ่ายเงินที่คล้ายกัน