อนุทิน – ผมจะเป็นนายกที่สร้างความเป็นเอกภาพ มากกว่าการแบ่งแยก

ว่ากันว่าคนที่มีความสุขที่สุดคือคนที่ไม่เอาใจไปผูกติดกับคำพูดคนอื่น และไม่เสียเวลาอันมีค่าไปกับเรื่องราวของตัวประกอบในชีวิต (แน่นอน คุณย่อมเป็นพระเอกในชีวิตคุณใช่ไหมล่ะ?) อนุทิน ชาญวีรกูล หัวหน้าพรรคและว่าที่แคนดิเดตจากพรรคภูมิใจไทยบอกว่าเขาเป็นคนแบบนั้น

คนประเภทที่พร้อมจะปล่อยวาง ให้อภัย และพยายามไม่ยึดติดกับคำพูด หรือแม้แต่จะเสียเวลาทำงานไปวิจารณ์ใคร จิตวิญญาณของอนุทินถูกถ่ายทอดออกมาผ่านคำประกาศกร้าวของพรรคที่ว่า “พูดแล้วทำ”

ผมไม่เล่นเกม–ไม่มีเบื้องลึกเบื้องหลังอะไรเลย

ตลอดเวลาเกือบ 1 ชั่วโมงที่อนุทินให้สัมภาษณ์กับ AIM HOUR เขายืนยันว่า ตัวเองเป็นมนุษย์ที่เถรตรงที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ และนั่นเป็นสูตรลับที่เขาใช้ทำงานมาตลอดชีวิต ในบทบาทของนักการเมือง ‘การถูกด่าทอ-วิจารณ์’ เป็นส่วนหนึ่งที่พวกเขาต้องเจอ แม้แต่กับตำแหน่ง ‘รองนายกฯ’ ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น

บ่อยครั้งที่การเป็นตัวของตัวเองและเถรตรงเกินไปในพื้นที่สาธารณะ ทำให้อนุทินถูกเชือดเฉือนด้วยขวากหนามมากกว่ากลีบกุหลาบ แต่เขาเล่าว่า คำพูดเจ็บแสบเหล่านั้นไม่มีความหมายอะไรเลย ในเมื่อผลงานที่เขาทำเป็นเครื่องพิสูจน์ความสามารถ และความจริงใจในการทำงาน

“ฝ่ายตรงข้ามมักจะพูดตลอดว่า เขาไม่เชื่อหรอก ว่ามันจะทำสำเร็จได้จริงๆ 

แล้วก็พยายามกล่าวหาว่าผมโกหก หรือสัญญาออกไปทั้งที่รู้ว่าจะทำไม่ได้

แต่มันกลายเป็นว่าทุกอย่างลงเอยด้วยดี”

แต่ถึงเช่นนั้น การยืนอยู่ท่ามกลางสายตานับร้อยพัน แม้จะเชื่อมั่นว่าการเป็นตัวของตัวเองคือคำตอบ แต่ท้ายที่สุด อนุทินก็ต้องยอมปรับเปลี่ยนตัวเอง และฟังเสียงสาธารณะมากขึ้น เพราะเชื่อว่าคำพูดเป็นได้ทั้งยาพิษและยาใจ และมันอาจเป็นภัยหรือประโยชน์ให้ใครอีกหลายคน

“ตอนนี้ผมเป็นคนสาธารณะแล้ว และสิ่งที่ผมอยากทำ หรืออยากพูดออกไป

อาจถูกนำไปใช้ต่อในทางที่ผิด

ดังนั้น ผมเลยถอยออกมานิดหน่อย แล้วก็พยายามปิดปากให้มากขึ้น”

ผมเป็นผู้นำ–ไม่ใช่หัวหน้า

การเป็นผู้นำ (Leader) หรือหัวหน้า (Boss) อาจไม่มีความแตกต่างกันมากนักในเชิงตำแหน่ง แต่ลึกลงไปอีกมิติหนึ่ง ผู้นำไม่ได้ทำหน้าที่เพียงควบคุมผู้ใต้บังคับบัญชา แต่ทำหน้าที่รับผิดชอบ จุดประกาย และพร้อมจะรับมือกับปัญหาไม่ว่าจะหนักหนาหรือใหญ่หลวงขนาดไหน และคำว่า ‘ผู้นำ’ คือสิ่งที่อนุทินนิยามตัวเอง

“ผมไม่เคยทำให้ลูกน้องรู้สึกว่าผมเป็นเจ้านาย

แต่ทำให้พวกเขารู้สึกว่าผมคือผู้นำ”

ในฐานะผู้นำ เขาเล่าว่าตัวเองเป็นประเภทให้อิสระกับลูกน้อง ภายใต้ขอบเขตของความเป็นไปได้ และอีกหนึ่งพรสวรรค์จากพระเจ้าที่ได้รับประทานมาเพื่อเติมเต็มความเป็นผู้นำที่ดี คือ ‘การรับฟัง’

อนุทินเล่าว่าเขาจะเปิดใจและรับฟังคนอื่นเสมอ จะเข้าไปให้คำแนะนำเมื่อมีใครต้องการ จะเข้าไปรับผิดชอบ เมื่อเกิดปัญหา และจะเข้าไปออกคำสั่งเมื่อถึงเวลาต้องทำ

หัวหน้าพรรคภูมิใจไทยยังเล่าว่าอีกหนึ่งหลักการที่ดีในการเป็นหัวหน้าคือการไม่ปิดกั้นอิสระทางความคิดของผู้ใต้บังคับบัญชา เปิดโอกาสให้เขาได้แสดงความเห็นอย่างเต็มที่ และคอยช่วยขัดเกลาเพื่อผลลัพธ์ที่ดีขึ้น และเมื่อทุกคนได้มีส่วนร่วมกับงาน พวกเขาจะรู้สึกเป็นเจ้าของและรักมัน ซึ่งในฐานะผู้นำ สิ่งที่เขาปฏิบัติมาโดยตลอด คือไม่เทคเครดิตไว้คนเดียว เพียงเพราะตำแหน่งใหญ่สุด นั่นทำให้เขาไม่เคยมีปัญหาในการทำงานกับหน่วยงานอื่นๆ

อีกหนึ่งประเด็นที่อยากชวนคุยเพื่อรู้จักตัวตนความเป็นอนุทินมากขึ้นคือ ‘การให้อภัย’ ถ้าได้เป็นนายกฯ เขาเชื่อว่าตัวเองจะทำหน้าที่ได้เป็นอย่างดี เพราะ “ผมไม่เชื่อในความขัดแย้ง ผมไม่เชื่อในการรุกรานกันและกัน สิ่งพวกนี้ไม่เคยนำเราไปสู่อะไร”

และพรสวรรค์ในการเป็นผู้ฟังที่ดีจะทำให้เขาเป็นผู้นำที่ได้ยินเสียงประชาชนมากกว่าคนไหนๆ การได้ยินเสียงเรียกร้อง และความพยายามในการทำความเข้าใจ จะทำให้เขาเป็นนายกฯ ที่มองหาทางออกมากกว่าความขัดแย้ง 

“คุณจำเป็นต้องสร้างความเป็นเอกภาพ มากกว่าการแบ่งแยก

ผมคิดว่าผมผ่านเหตุวุ่นวายทางการเมืองมามาก

และเห็นแล้วว่ามีแค่น้ำเย็นเท่านั้นแหละ ที่จะดับไฟได้”

ขาดคนรัก–แต่อย่าขาดรัก

นอกจากบทบาทรองนายกฯ แคนดิเดต และหัวหน้าพรรคภูมิใจไทย อนุทินยังสวมหมวกใบที่เรียกว่า “พ่อ”, “สามี” และ “ลูก” อนุทินเล่าให้รายการ AIM HOUR ฟังถึงชีวิตรักของเขาที่ให้บทเรียนอะไรมากมาย และเชื่อว่าจะเป็นประโยชน์กับผู้อ่านอีกหลายๆ คน

ชายคนนี้ครั้งหนึ่งเคยมีคนรัก และครอบครัวที่อบอุ่น แต่เพราะความทุ่มเทให้กับงานจนเผลอละเลยบทบาทของครอบครัว ทำให้สมาชิกในบ้านที่เคยเหนียวแน่นต้องปล่อยมือแยกจากกัน “พ่อทำงานจนลืมครอบครัว” คือสิ่งที่บรรดาลูกๆ บอกอนุทิน หลังต้องเผชิญความล้มเหลวในครอบครัว

ในตอนแรกอนุทินเองก็มีเสียงค้านในหัวว่า เขาทำงานทุกอย่างก็เพื่อให้ครอบครัวอยู่อย่างสบาย แล้วคำว่า “ลืม” จะเป็นเหตุผลได้อย่างไร จนตระหนักว่า คำว่าครอบครัว ไม่ได้หมายถึงเงินทอง หรือทรัพย์สิน แต่ยังหมายถึงความอบอุ่น

เมื่อมีโอกาสแก้ตัว อนุทินจัดการบาลานซ์ชีวิตการทำงานกับชีวิตครอบครัวดีขึ้น “ไม่ว่าผมจะงานหนัก ไม่ว่าผมจะเป็นรองนายก หรือเป็นอะไร ผมจะมีเวลาที่ผมจะฟังครอบครัว”

บทเรียนในครั้งนั้นสอนอนุทินว่า ครอบครัวไม่ได้หมายถึงคู่ชีวิต หรือลูก แต่ยังรวมไปถึงผู้ให้กำเนิดที่นับวันยิ่งอายุมากขึ้น มันไม่มีเวลาที่ดีที่สุดในการเริ่มดูแล และเอาใจใส่ใครสักคน เพราะเวลาที่ดีที่สุด คือ “ตอนนี้”

เวลาคือสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตเราทุกคน เป็นทรัพยากรที่ไม่สามารถใช้เงินซื้อทดแทนได้ไม่ว่าจะจำนวนมหาศาลเท่าใด อนุทินเล่าว่าทุกๆ เช้าเขาจะขอบคุณตัวเองเสมอที่มีโอกาสได้ตื่นมาทำสิ่งดีๆ และมีโอกาสอยู่กับสิ่งที่รัก

หลังผ่านบทเรียนมากมาย “ความรัก” กลายเป็นสิ่งจำเป็นในชีวิตของอนุทิน เขาทิ้งท้ายบทสนทนาไว้ว่า “ขาดคนรักได้ แต่อย่าขาดความรัก” เพราะความรู้สึกนี้จะเป็นกำลังหล่อเลี้ยงให้มนุษย์มีชีวิตท่ามกลางสังคมที่เต็มไปด้วยความท้าทาย เมื่อไหร่ที่มีรัก เมื่อนั้น คุณจะมีการ์ดป้องกันความโหดร้ายจากโลกใบนี้