รีวิว ‘One for the Road’ เดินทางบนถนนแห่งความทรงจำ

การนั่งดู One for the Road วันสุดท้าย..ก่อนบายเธอ ภาพยนตร์ที่เรารอคอยจะชมมาแรมปีตั้งแต่ได้เข้าฉาย และ รับรางวัล World Dramatic Special Jury Award: Creative Vision จากเทศกาล Sundance เหมือนกับการ์ได้นั่งในบาร์ จิบ ดื่ม ดาวน์ ค็อกเทลแก้วแล้วแก้วเล่า

One for the Road เป็นเรื่องราวของ ‘อู๊ด’ (ไอซ์ซึ – ณัฐรัตน์ นพรัตยาภรณ์) ที่ป่วยเป็นมะเร็งและต้องการเดินทางทริปสุดท้ายก่อนตาย เขาขอให้ ‘บอส’ (ต่อ – ธนภพ ลีรัตนขจร) เพื่อนรักขับรถไปทั่วไทยเพื่อคืนของให้กับ ‘แฟนเก่า’ อย่าง ‘อลิซ’ (พลอย หอวัง) ‘หนูนา’ (ออกแบบ – ชุติมณฑน์ จึงเจริญสุขยิ่ง) และ ‘รุ้ง’ (นุ่น – ศิรพันธ์ วัฒนจินดา)

One for the Road เปิดร้านต้อนรับเราด้วยบรรยากาศสลัว เสียงเพลงดังก้อง และค่อย ๆ เสิร์ฟเรื่องราวให้เราทีละเรื่องเหมือนได้ดื่มค็อกเทลหลายแก้วต่อกันเป็นชุด ประเดิมแก้วแรกรสชาติที่คุ้นลิ้นกับความหวานเปรี้ยวฟีลกู้ดของ Alice’s Dance ต่อด้วยรสซ่าขมปนหวานของ Noona’s Tear แวะข้างทางจิบยาดองของแรง ก่อนจะทำเราเซกับรสชาติที่แอบคาดไม่ถึงของ After the Rain และดึงเรากลับมาด้วย New York (turns) Pattaya Sour แก้วใหญ่เบิ้ม ปิดท้ายด้วย Chemotherapy ที่ขมแต่มี after taste เจือหวานอยู่ปะแล่ม ๆ

แต่ไม่ว่าจะยังไงสิ่งที่ One for the Road มีคือรสชาติที่แตกต่างอย่างชัดเจน เมื่อเทียบกับภาพยนตร์ Bucket List ทั่วไปคือการแสดงให้เห็นถึงความตายที่ไม่ใช่เรื่องสวยงาม เต็มไปด้วยการให้อภัยเสมอไป และการบิดมุมมองความฟีลกู้ดที่ตัวละครจะได้สมหวังแม้จะในช่วงสั้น ๆ เพื่อที่จะจากไปอย่างเป็นสุข ให้กลายเป็นความเห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจ ผ่านตัวละครสีเทาที่ทำให้คนดูรู้สึกหวานอมขมกลืนอย่างอู๊ด ทั้งเอาใจช่วยให้เขาทำภารกิจสำเร็จ แต่ก็อดประนามความเห็นแก่ตัวของตัวละครที่ทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองได้จากไปแบบใจสงบในใจไม่ได้ ก็เพิ่มรสความขมให้เรื่องแต่ก็ชวนให้สดชื่นไม่น้อย

นอกจากนี้เรายังได้เห็น collaboration ที่ลงตัวระหว่างสไตล์ของ บาส-ณัฐวุฒิ ผู้กำลกับและร่วมเขียนบท และ หว่องกาไว ด้วยพล็อตที่ดรามาติก บทที่ถึงจะดูธรรมดาแต่ก็ยังมีลูกเล่นให้รู้สึกมีความเกินจริงนิด ๆ เล่าผ่านดนตรีที่ประสานไปกับการเล่าเรื่อง แสงนีออนที่เร่งเร้า แต่มีความเหงากระจายตัวอยู่เต็มพื้นที่ ยิ่งดูไปก็ยิ่งหลงรักพระเอกตัวจริงของเรื่องซึ่งก็คืองานภาพ องค์ประกอบศิลป์ และฉากที่สวยงามและเล่าเรื่องได้อย่างหมดจดทุกเฟรมตั้งแต่ต้นจนจบเรื่อง

ค็อกเทลจะอร่อยมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับรสชาติที่ผู้ชมชอบ  สำหรับเราเมื่อดื่มมากขนาดนี้ ในสองชั่วโมงกว่า จึงไม่แปลกที่ทิศทางของการขับขี่ในโร้ดทริปนี้จะทำให้รู้สึกสวิงซ้ายขวาไปบ้าง และเมื่อถึงปลายทางก็อดไม่ได้ที่จะเสียดายว่าบางแก้วให้ปริมาณน้อยเกินไป ส่วนบางแก้วไม่น่ายกซดไปมากขนาดนี้ อย่างไรก็ตาม One for the Road ก็ยังเป็นภาพยนตร์ที่มีรสชาติโดดเด่นที่น่าจดจำจนน่าจะลองสักแก้วอยู่ดี

ภาพจาก :: GDH